GÜN

Gün kavuþtu gece’ye, özlem ile


Bütün ýþýklarýný doladý gecenin boynuna

Ama,,,kendi kayboldu gecede…

Gece,,, çekti içine bir nefes gibi bütün günü

Fark edemedi günün öldüðünü…

Oysa,,, ne umutlar vardý günde ýþýk, ýþýk

Nasýl bir sevda çýkmazýydý ki,,,


Kavuþunca yok olan kararan solan,,,


Kara yazýlmýþ ya yazý


Gün, gecenin koynunda derin uykuya daldý


Umutlar sabaha kaldý…


*Gül*04.05.2010



Sosyal Medyada Paylaşın: