ihanetin kýrmýzý rengini giyinirken gece
yýldýzlarý uzatmalý sevgilisi yapacak kendine ay
haspa bir yalnýzlýk senfonisi üryan haliyle göz kýrparken camda
mistik ve nevrotik bakýþlarýyla imitasyon gülüþleri
devþirtecek gamzesinden yoksun avurtlarýna
gurbet baðrýna taþ misâli gelip oturacak
ve kalkmak bilmeyecek dört duvar arasýndaki misafirlikten
karanlýk aðýrbaþlý görünmek isteyince konuk severlik gösterip
omuzlarýna dað gibi düþmesine izin vereceksin
tutsaklýðýnda esir tutulduðunu dahi anlamadan
sessizliði kucaklayacaksýn geliþinden habersiz kapýnda
iþte o zaman benim minik kuþum!
yüzüne bakmaya korkacaksýn maskesini düþürmeyen aynalarda
...
...
her gün baþka bir tuzaðý ayaklarýna dolayan bu yollar
intikam alýrcasýna senden uzadýkça uzayacak, bitmek bilmeyecek
düþman kesileceksin her ertelenen güne
ve pencerende hiç doðmayan güneþe
sancýlý gözlerini akrebin kuyruðunda can çekiþen yelkovaný
kadimli günlere terfi ederken soluk soluða bulacaksýn
üzerine çýð gibi yýðýlan hasret esareti giydirecek kör baðcýklý ayaklarýna
ve sen, sana hep dar gelen
içine bir türlü sýðmayan göçük bedeninden nefret edip
izdivaç teklifi alacaksýn gözü seðiren dul harflerden
iþte o zaman benim kýnalý kuzum!
s/özümü bile hatýrlamadan raksýna çaðýran kelimelerin
dansýna kalkacaksýn yerine hiç oturmadan
...
...
ama unutma ki ceylan gözlüm!
bir çoðumuz yolunu kaybeden ve doðru yere postalanmayý bekleyen
birer yolcu paketi gibi dururuz özleme kalkýþ yapmayan duraklarda
ya da adresini þaþýran bir mektup gibi
dolaþýrýz elden ele yabancý sokaklarda
umutlarýmýza parmak izini sürmeye yanaþmayan maviye içerlenip
her gün kýlýf deðiþtirircesine
baþka bir göçebe rengin damgasýný vururuz alnýmýza
...
...
sen yine de benim canýmýn içi!
yorgun düþlerini bir güvercinin beyaz kanadýnda uçur
solgun gülüþlerini bir uçurtmanýn rüzgâra olan tutkusuyla koþtur
býrak asýlsýn mavi kirpiklerinden haylaz oyunlarýyla dizlerine kapanýp
býrak siyahýn yerine aydýnlýðýn perdesini çeksin gözlerin yarýnlara aldanýp
...
...
giderken sana býrakabileceðim tek mirasým küçüðüm!
bu þiiri okuduðunda düþerse masum yanaklarýna
yaprak misâli sar kendine ve sakýn üþüme!
öp ve okþa sen de saçlarýný satýrlarýn
tel tel koparýp sakla göðsünün kafesinde hepsini çocuðun gibi
her yeni günde birini çýkartýp yýrtýlan gömleðinden
aç düðmesini sonuna kadar çýðlýðýnda boðulan yüreðimin
kimsesiz hýçkýrýklarýmýn sahipsiz duvarlardaki yanýk sesini
kucakla ve çýkar açýk havaya teri silinmemiþ sözcüklerimi
savur sonra nasýr tutmuþ avuçlarýnýn arasýndan
gökyüzüne sevdalý olan yaralý güvercinlerimi
býrak mavinin yüzüme deðen ýlýk d/okunuþlarýyla
derman bulsun özgürlüðe çýrpýnan kýrýk kanatlarým
...
...
içimi acýtan bir baþka aðrýlý sözüm sana yavrum
ardýmdan kalacak bu beþ para etmez vasiyetimdir
kulaðýna küpe olsun yazdýklarým çocuðum
uykusuz geçireceðin sabahlarda gelirsen yanýma
gözyaþlarýný kucaðýma sere serpe deðil
gülüþlerini yaðdýr ürkek bakýþlarýndan bana
sevgiden yoksun çatlayan þu topraðýma
sevabýna ah caným oðlum!
...
...
ama gitmeden önce
son bir isteðim var nazlý çiçeðim senden!
telli duvaklý bir dilek tut içinden gizlice
güler yüzlü fýsýlda kulaðýma öyle sessizce
sonra da deki þöyle
"Merhaba yeni gelen gün
ve hoþça kal ömrümden k/ayýp giden hüzün"
...
...
Meral Gül...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ağlama Munzur'un Kızı cam kırıkları İntihar Çiçeği rastgele şiir Hoşça kal... Sen Gittin Ya Düşün ki... Yoksun Sen-1- Güneşe Uyananlar daye