ruhunu arayan bir ceset gibi dolaþýyorum ortalýkta Faté!
týpký bütün cinnetlerin kendi nöbetini tutmasý gibi
kapýnýn eþiðinde sabýrsýzlýkla bekleyip
bir öncekinden daha þiddetli olacaðýný bildiði halde
zapt edilmeyen duygularýn yeni öfkeler doðurmasýna
ve kursaðýnda dolup taþan kinlerin kusulmasýna
her akþam yataklýk ediyor bu þehir döþeðini serip!
tren istasyonlarýnda izdiham alanýna dönüþtü gözlerim Naté!
kaç aþýk sarýlýp koklaþtý içinde
kaç sevgili kaçýp uzaklaþtý birbirinden küfürlerini basýp
ve kaç kiþi tarafýndan çiðnendim sakýz gibi
unuttum sayýsýný
ama kollarým var ya Naté bu kollarým
vücudumdan ayrýlýp baþkasýna emanet edercesine kendini
sarýldý boynuna hiç tanýmadýðý insanlarýn
sanýrsýn ki bahse tutuþturuldu bu topal ayaklarým
inatla çivilenip kaskatý kesildi olduðu yerde
üstüne üstelik alacaklý baktý herkes yüzüme!
sýrtýný yaslayacaðýn saðlam bir duvar arkanda yoksa Faté
alçýya alýnmýþ kýrýk bacaklarýyla senden medet uman bu þehir
sevdiklerine köprü olmak þöyle bir yana dursun
aðrýlarýný ya da sýzýlarýný dindirmekse tek derdi
gözünün yaþýna bakmayýp biriktirdiðin hasretlerin
dýþ hatlarda bekleme salonunu mesken edinen ayaklarýna
yatýya kalma meraklýsý bir müebbet giydirip
intikam alýrcasýna ve suçunu aðýrlaþtýrýrcasýna
üzerinden basa basa ezip geçmeyi seni
ve diri diri mezara sokmayý nasýl da ister bilir misin?
hani her aðaç ormanda tutuþmayý ister
her dalga denizde boðulmayý bekler
ben de onlar gibi tuzaðýna alýþkýn ve s/özüne sadýk
düþtüðü kuyudan kendi ipiyle kurtulmaya çalýþan
kaderine boyun eðen zavallý kadýnlar sýnýfýna
gönüllü katýlýyorum bu sefer!
çul çaput satan bohçacýlara kaptýrmamak için sevdamý
orman misali içimde yeþermesine
köküne kadar dallanýp budaklanmasýna
hatta alev almasýna dahi izin veriyorum
ama gel gör ki o sevdiðim adam
gözlerini kan bürümüþ, savaþa dünden razý
hain bir düþman gibi duruyor karþýmda
boyumdan büyük hýrçýn dalgalarýný
acýmasýzca üzerime boþaltýp
boðulup ayaklarýna serilmemi
ve zoraki yangýnýmý söndürmek istiyor Naté!
oysa ben halimden memnundum be Faté!
nasýl ki insan bunalýmlarýný kendi yaratýr
ve peþinden takýlýp gider ya çýkmaza sürüklenip
hani her hata bir öncekini tetikler ya uykusundan diriltip
unutmuþum!
geleceðini bile bile kapýmý vurup duran her özürün
aslýnda özünü yitirmiþ süslü bir yalan olduðunu
yerlerde sürünen yaþlý gözlerin
paspas misali ayaklar altýnda gezinen
hep ayný sahnesini oynamaya alýþkýn
figüransýz rolünü unutmuþum be Faté’!
artýk kendimden bile korkuyorum Naté!
korkularýmýn yeni bir sancýya davet çýkartýp
her davetin baþka hüsranlara uðrayacaðýný
bu hüsranlarýn tanýdýk bir yenilgiden gelip
karþýma geçip kýs kýs sýrýtacaðýný düþünüyorum
hani her yenilgi öç almaya yeminlidir ya
çok korkuyorum adýný vermediðim sevgili gibi
bakýþlarýmýn taþ ve duvar kesilmesinden!
hâl böyleyken yüreðim o vefasýz sevgiliye
yeni bir çýkarma yapar mý bilmiyorum
bildiðim günden güne eriyip gittiðim!
yani anlayacaðýn buralar býraktýðýn gibi Faté!
gittiðinden beri yatak yüzlerini deðiþtirmedim
gece yarýlarýna kadar kahkahalarý patlattýðýmýz
bir o yana bir bu yana yorganý çekiþtirip
biri duyacak diye kepenklerini indirdiðimiz dudaklarýmýz
birbirimizi ýsýttýðýmýz o senli geçen geceler yerlerde serili hâlâ
kokun sinmiþ diye pijamalarýný hiç çýkartmayýp üzerimden
onlarla yatýp onlarla geziniyorum evin içinde güpegündüz
sokak ayný dolaþtýðýmýz sana yabancý gelen sokak
her sabah yürüyüþ yaptýðýmýz kaldýrýmlarda
ayný yalnýzlýk ve kimsesizlik
insanlarda ayný telaþlý kovalamaca
ve ayný takýndýklarý maskeli yüz
birbirini yemeye devam ediyorlar hiç yorulmadan
neyse... sen bunlarý boþ ver þimdi
laf aramýzda seni çok özlüyorum be Faté!
oyy benim gülüm!
yokluðunda puzzle gibi daðýlmýþým saða sola
her parçam kendi baþýna buyruk gitmiþ
ara ki bulasýn
ara ki yamasýný tekrar vurasýn!
olsun be canýmýn içi sen beni kafana takma sakýn!
niyetim patlamaya meyilli cümlelerle
seni de can evinden vurup yaralamak deðil!
ya da gurbetin kucaðýnda özlemlerle boðuþup
her gün bambaþka kelimelere gebe kalýp
vaktinden önce doðurtup herkesin gözü önünde
ayaklarýndan tavana asmak da deðil!
bilesin ki eline geçmesi biraz zaman alýr bu mektubun
tut ki bir kelebek kanadýyla uçup konacak yanaklarýna
ya da tut ki gökyüzünden yaðmur misali düþecek avuçlarýna
eteðimizin ucunda ninnilerle sallayýp yatýrmaya çalýþtýðýmýz umudun
þafak sökünce derin uykusundan uyanýp
yol göstermesine vakit var daha!
bekle beni Faté...bekle!
geleceðim yanýna
uzak deðil çok yakýnda
güneþe çevirip yüzümüzü
sarýlacaðýz u/mutlu yarýna!
Meral Gül...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.