Karadeniz Ekmeği…

Buram, buram kok burnuma…
Bitmeyen sevda gibi,
Karadeniz fýrýnýnýn bayatlamayan ekmeði…
Önce sana doya doya bakayým
Gözüm doysun,
Hissedeyim ellerimle sýcaklýðýný
Ben biliyorum senin ayrýcalýklýðýný
Ýstemem sen varsan yanýna katýk
Böyle gönülden nasýl birbirimize baðlandýk…
Derler ya Taþ fýrýn erkeði
Alet ederler erkekliðe ekmeði
“Meþeler güvermiþ varsýn güversin”
O meþeler kurusun da ekmek piþirsin…
Tutar mý odun ateþinin yerini
Fýrýnlara kim soktu bu elektriði?
Kokusu mest eder gönlümü
Sanki yedikçe uzatýr ömrümü…

Ýþte þu Laz ustam hamuru karsýn,
Mayalasýn,
O hamuru okþaya okþaya yuvarlasýn
Üstüne bir kalýn çizgi
Dilinde neþeli bir ezgi
Zevk aldýðý iþinden belli…
Atacak þimdi koskoca küreðiyle
Piþirecek onu sýcacýk yüreðiyle
Ne kadar lezzet kattý ona bilseniz
Alnýnýn teriyle
Para kazanacak emeðiyle…
Kývamýnda piþecek
Soframýza düþecek…
Tanýmýyorum bu ekmek üstüne
Ne türküler yazýlýr istenirse üstüne
Hele o kokusu yok mu kokusu?
Misler gibi…
Buram buram…
Gönül çekiyor vesselam…
Direnemiyorum daha fazla
Bir çimdik atýyorum ya kenarýna
Az, az,
Biraz…
Olamaz!
Nasýl bu kadar caným çekti?
Ýþte bu ekmek te bitti…

23.08.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: