Bana verilmiþ bir kadeh ateþin; Bitiremediðim kanlý günahýsýn sen… Dört köþe olmuþ yüksek ateþin; Varamadýðým soðukluðusun.
Ulaþamamaktan sana; Duvarlarýn el deðmemiþ taþ yosunu olmuþum.. Yýllarým kazýmakla geçmiþ duvarlarýný, Bir gün varýr mýyým sevdasýna dönmüþ sevdam.. En sonunda fasýllarýn teline dökülmüþ; Asýrlýk göz yaþýnýn son damlasý olmuþum..
Bu bahtsýz çiçeklerin ne suçu vardý; Benim ateþli bahçemden çekmiþler yýllar boyu… Bu duvarlarýn ne suçu vardý; Þu çatýk kaþlý bedene hapsolmuþ gözleri…