’ve hüzne düþtü ve hüzün aldatmadý onu yaþam gibi’-Kierkegaard- I Aynalarda yüzün bir eski hüzün alkole buðulu gözleri günaha uzayan saçlarýyla bir eski zaman orospusu Beyoðlu’nda basma fistaný,boyalý dudaklarý keman kaþlarýyla volta atmakta arka sokaklarda... direnerek aynalara ve zamana müþteri aramakta... zamansa bir minval üzre yoðrulan hayatlarýyla insanlarýn akýp gitmekte þehrin yekpare ahenginde II Aynalarda yüzün hiç solmayacak sanmýþtýn oysa hazan bir hüzün senfonisiydi Vivaldi’li konçertolarda ne yaparsan yap ele veriyordu yýpranmýþlýðýný göz göze geldiðin aynalar ellerin titriyordu tütün tabakaný açarken ve yaðmurun her çarpýþýnda daha da bir uzuyordu saçlarýn günaha o zaman anlýyor aðlýyordun çünkü saatler seni vuruyor aynalar seni çaðýrýyordu dökülmüþ sýrlarýyla... Ýstanbul 2000
Özgür Kapcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulyyses Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.