DİVANE GÖNÜL
Yine eylül geldi baðlar bozuldu,
Hüznüm volkan oldu aktý süzüldü,
Dertlerim hep sýra olup dizildi,
Deðmez kahýr etme, divane gönül.
Aðaçlar yapraðýný döküyor yine,
Bunca derde dayanmýyor bu sine,
Veda edip gideceðim hepsine,
Deðmez kahýr etme, divane gönül.
Hüzünlü yüreðim sevdayla dolu,
Acýlar içinde kývranma gönül,
Hasretim acýnýn bir baþka kolu,
Deðmez kahýr etme, divane gönül.
Dünyanýn kahrý çekmekle bitmez,
Yaþananlar beni teselli etmez,
Ömür sonsuz olsa insana yetmez,
Deðmez kahýr etme, divane gönül.
Nedim YÜCEL/ÝSTANBUL
1 Eylül 2006 Cuma
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.