BAZEN

Bazen öyle anlar geliyor ki;
Bir ateþ deryasýnda buluyorum kendimi.
Krizlere giriyor ruhum, içime sýðmaz oluyor,
Parçalayýp dýþarý çýkmak istiyor bedenimi
Kendimden kaçmak istiyorum.
kaçamýyorum ..
Gittiðim her yere kendimi de götürüyorum,
Kendi kendimi takip edip duruyorum,
kaçmakta fayda olmuyor..
Nafile unutamýyorum...
Ýstemiyorum da,
zaten beceremiyorum....
Kaçan her seferinde uykularým oluyor,
Oturup sensizliðin ortasýnda
Seni düþünmekle cezalandýrýyorum kendimi,

Çocuklar gibi yalanlar uydurup,
Her yalanýma, her hayaline inanýyorum
Arada hal hatýr soruyorum gökteki dostuma,
Bu günlerde onu çok ama çok üzüyorum,
Gücenmiþ olsa gerek bana,
Ona karsý ayrý utanýyorum...
Basit mi bu kadar? Diyerekten,
Kabullenmemi istemeni düþünüyorum, saatlerce...
Habersizce kabullenir gibi oluyorum...
Nasýl oluyor ise anlamadan,
Vakit sabah ezaný oluveriyor...
Ruhumun ateþi sabah serinliði ile.. Biraz dinginleþir gibi oluyor,
Ansýzýn bir ölü uykusuna dalýyorum...
Uyanýnca tekrar farkýna varýyorum....
Cocuk Be sen bana ne yaptýn böyle,
ben her sabah sana aþýk olarak uyanýyorum..
Bugünlerde krizlerden krizlere giriyor ruhum,
bi baþýna herkes den habersiz...
Bir baktýðým yýldýz eþlik ediyor bana, birde yaktýðým sigara...
Bu günlerde ruhum seni sorup duruyor bana..
Ve ben bir türlü doðruyu söyleyemiyorum
Bir yalan daha uyduruyorum
AÞK AÞIÐINI ÝSTEMÝYOrmuþ.....:)
DÝYEMÝYORUM...ona
Sosyal Medyada Paylaşın: