Bel Büken Hayat

Yalnýzlýk senfonisi sokak aralarýnda,
Nahif nahif çalarlar, ayazýnda yokluðun.
Bu küçücük bedenim gönül yaralarýnda,
Benim derdim yalnýzlýk, senin karýn tokluðun.

Kaderim denk oldu mu þimdi güvercinlere,
Özgürlüðüm uzanýr sokak boyu kaldýrým,
Uðursuz gecelerim mesken oldu cinlere,
Þimdi beni eskimiþ o raflara kaldýrýn.

Bir sokak kedisiyim, parçalandý düþlerim,
Yerli yersiz hüzünler beni istilâ eder,
Bana hiç dokunmayýn, gücüm yok ki düþerim,
Bana bakan o gözler halimi rüsvâ eder.

Uyuyakalýrým ben gecenin loþluðunda,
Harabeme bir göz at, beni orda bulursun,
N’olur uyandýrma git, bu keder boþluðunda,
Ayýplasýnlar beni, ayýpla ne olursun.

Her akþamýn sabahý, her yolun sonu varmýþ,
Ne hallere düþmüþüm, yolumu Allah bilir.
Alýnlar secdedeyken, kalplerde huþû varmýþ,
Hidayetim muallâk, sonumu Allah bilir.

Sosyal Medyada Paylaşın: