VE ÇOCUK.....
Ve
Çocuk sustu.
Gözlerini kocaman açýp
Öylece kalakaldý sevinçlerinin arasýnda
Uçurumlar saplandý yüreðine
Hiç olmadýðý kadar
Bir korku kapladý içini
Gök gürledi küçücük kalbinin büyüyen ruhunda.
Arsýz yaðmurlar düstü topraða sessizce
Düþlerinde yeþerdi bir çift özlem
Kavradý elleriyle kabuslarýný
Karanlýklarýný baðladý sýkýca
Hile yaptý ilk defa
Kimse görmeden hayallerinin arkasýna baktý
Hýçkýrýklarý düþtü geceye
Ketum bir müziðin eþliðinde.
Gel çocuk
Sýðýn korkularýnla bana
Adsýz sokaklarýmýzda bir oyun oynayalým
Sokulalým birbirimize adresleri ararken
Isýnýrýz belki,
Belki, binlerce yýl uzaklaþýrýz
Buz tutmuþ ülkelerin düþlerinden
Yeniden merhaba deriz güneþe.
Belki, yýldýzlarla saklambaç oynar
Sýrrýný çözeriz gökyüzünün
Gizlice seyrederiz gecenin dölleniþini
En masum halimizle tanýk oluruz günahsýz sancýlara
Gözbebeklerimizden doðar umutlar
Haydi çocuk aldýrma kayýp zamanlarýmýza
Açalým yüreklerimizi sonuna kadar
Belki melekler okþar korkularýmýzý.
Susma çocuk
Senin için süsledim yorgun gülümsemeleri
Çalýnmýþ yazgýlardan umutlar toplayýp
Çiçekler taktým baþýna.
Her sevda için sonsuzluk sözü verdim
Yalan söylediðimi anlama diye
Gözlerine bakmadým.
Alnýmý ise hiç açmadým.
Gözyaþlarýmý oyaladým telaþlýca
Ama çocuk
Ölümü saklayamadým
Avaz avaz baðýrýp, aðýtlar yaktý ellerimize
Kýrmýzý dudaklarýyla buz gibi geçti yanýmýzdan
Aldýrmadý yakarýþlarýmýza
Ateþe verdi heryeri, yandýk
Göðüslere sýðmadý feryatlar
Haydi çocuk,
Þimdi aðlayabiliriz ikimizde dilediðimizce
Parmaklarýmýza kýnalanmýþ acý ile
Silmeye çalýþalým
Bütün zamanlara sinmiþ ölümün nefesini.
Zeynep Nilgün Gökçeöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.