Gün ýþýðýyla oynaþýyor sessiz bakýþlarým Avazýmda yankýlanýyor hasretlik Sevinçlerime uzanan ellerin Ýçimdeki alaca hüzünleri okþuyor Ayaklarým yere basmýyor o zaman Mayýs þarkýlarým Deli bir rüzgârla dolaþýyor baþýmda Nereye koyacaðýmý bilemiyorum özlemini Ne ben þehre sýðýyorum Ne de þehir bana.
Þimdi Ýçime binlerce kuþ konuyor Ýki þehir arasýnda, Saçlarýma ay düþüyor Yýllarý birbirine eklerken, Görülmemiþ rüyalarým Iþýklarý söndürülmüþ odalarda Yýldýzlarla ýslanýyor O an kýrmýzý bir yangýn baþlýyor baþucumda Sýcak sabahlar dokuyorum ilmek ilmek Seninle uyandýðým her güne Þiirler adýyorum Sabýrla bekliyor kelimelerim.
Bugün tenime doðan güneþ Tenha sokaklarýmýn sonsuzluðunda Ellerin gibi dokunuyor yorgun dudaklarýma Süzülüyorum ýþýklarýn raksýnda Aþkýn narýna açýyorum hayal bahçemi Ürkek bakýþlarým takýlýyor gözlerindeki yemine Susuyorum Üþümüþlüðümü unutup Karanfiller açan ellerine sýðýnýyorum. Þefkatin dokunuyor kalbime Avuçlarýnda bir ömür Tutuklu kalýyorum.
Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.