Annemsiz Şarkılar

“Gidip dönülmeyen uzak diyarlara”

Aðlamaktan vazgeçip
Usulca bir þarkýya tutunuyorum
Kötü rüyadan uyanmak ister gibi
Elimi boþluða uzatýp göðsünü arýyorum
Sýcacýk tenine baþýmý koyup
Barýnmak istiyorum dipsiz heceler gibi.

Dün ne güzeldi,
Üstüm baþým gökkuþaðýna bulanarak
Yaðmura sapan atardým
Çocuksu sevinçlerimle uyanýrdým uykumdan
Mutfaktan gelen sesini dinleyip
Hangi yemeði piþirdiðini anlamaya çalýþýrdým
Memleketinin türkülerini hasretle söylerken
Gurbet sancýný
Gidermeye çalýþtýðýný bilirdim
Sesin titrediðinde anlardým aðladýðýný
Ben de üþürdüm o zaman ama aðlamazdým
Çünkü sen yanýmdaydýn
Özlemek senin sýrandý anne.

Sana dair her þey mucizeydi,
Hüzünlerimin gizli odasýydýn
Davetsiz misafiriydim kollarýnýn
Her üþüdüðümde
Yüreðinin en ücra köþesine sokulup
Sevginle ýsýnýrdým
Sabahlara kadar uyumadýðýný bilip
Ýlk aþkýmý anlatýrdým saatlerce
Sýmsýký sarýlýrdýn yorulmuþ özlemlerime
Saçlarýmdaki parmak izlerinle uyur
Kýrgýnlýðýmý unuturdum ninnilerinle.

Ýþte böyle anne,
Ben yaþamý hep göðüslerinden yudumladým
Her yenilgiden dönüþte
Yaþama yeniden merhaba demeyi senden öðrendim
Sabýrlarýný ezberlediðimi kimse bilmedi
Sevgin hüzünlerimin tesellisiydi
Bu yüzdendir ki
Bütün zamanlarým hep sen koktun anne.

Þimdi elimi tut, bir þeyler söyle
Seni bulmak istiyorum ve
Göðün neresine bakacaðýmý bilmiyorum
Artýk yetmiyor fotoðraflar
Þarkýlarýný duymak istiyorum
Þiirlerimi okumak istiyorum sana
Neredesin, seni özledim anne
Kucaklasana hadi beni
Ýþaret versene alnýndaki yýldýzla
Susmasana anne, yoksa aðlayacaðým.

Yoksun,
Gökyüzü yaðmur kokuyor yine
Masallarým öksüzlüðümün toprak kokusunda
Sancýlanýyor usulca
Yaðmurun dinmesini bekliyorum, dinmiyor
Ben de gökyüzüne eþlik ediyorum gözyaþlarým ve
Senin en sevdiðin þarkýn La Polama ile.

Özlem tohumlarý serpiþtirilirken hücrelerime
Beni bir kere öp ve öyle git
Hasretin doðduðu yere anne.

Zeynep Nilgün Gökçeöz

Sosyal Medyada Paylaşın: