Sızı...

ilkbaharý yeni devirmiþtik henüz
bir fasýllýk yaz ardýndan
hazana dayandýk

biz oradaydýk...

çocuklarýn sarý yaprak izlerinde
garip bir hýþýrtý gibi
içsel seslerimiz vardý
ve
yalýn ayaklý...

öykündük önce
sonra öyküleþtik
þiir þiir olmaktý hevesimiz

’ama biz sýnýfta kaldýk...’

ýlýman düþlerimiz
ayaza düþtü
üþüdük...

birlikte bu mevsime düþtük...

þimdi kýzýlyýldýzý
bulutlarý
hava durumlarýný dinliyoruz
bizim þehirlerimizden söz etsin diye...

kapalý bir yaðmura düþmüþ kentlerimiz

aðlamaktayýz...

biliyormusun,

mýþlý hikayeler gibi
gökten üç elma beklemekteyiz
biri bana biri sana

biri ise çoktan çürümüþ...

iþte sýzýlarýn ardýndan
þakaklarýmýza düþmüþ bir aðrýnýn
þifasýný aramaktayýz

kim bilir belki de son duraktayýz…
Sosyal Medyada Paylaşın: