YANGININDA KÖZ OLDUM BU SEVDANIN
Yýllar yýlý yürüdüm hep peþinden,
Yollarýnda iz oldum bu sevdanýn…
Benimle yoðruldu taa en baþýndan,
Hamurunda öz oldum bu sevdanýn…
Bazen durgunlaþtý, bazen çaðladý,
Kördüðümle kendisine baðladý,
Aðlattý durmadan, hem de aðladý
Gözyaþýnda tuz oldum bu sevdanýn…
Bazen düze indim, bazen yüceldim,
Bazen çölü aþtým, bazen dað deldim.
Aþk denince akýllara ben geldim
Þiirinde söz oldum bu sevdanýn…
Hor görüldüm, hýrpalandým, itildim,
Suçlu oldum, zindanlara atýldým,
Mutlu oldum, halaylara katýldým,
Türküsüne saz oldum bu sevdanýn…
Bir kukla misali oynatýr durur,
Býkýnca yerlerden yerlere vurur,
Bilmem böyle hayat ne kadar yürür?
Ellerinde koz oldum bu sevdanýn…
Nem almýþ bir duvar gibi devrildim,
Güneþinde baþak gibi kavruldum,
Hazan geldi, yapraklarla savruldum
Rüzgarýnda toz oldum bu sevdanýn…
Geçmiþim is tutmuþ, yarýným puslu,
Hayallerim donmuþ, umutlar sisli.
Beni baðýþlasýn Kerem’le Aslý.
Yangýnýnda köz oldum bu sevdanýn…
(21.01.2009 – Alanya)
Ýhsan Gürbüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.