En Doyumsuz Meyimizdi Sevda

Ýsyankâr bakýþlarýndaki kuþkulardý hüzne sövgün
Pusulasýz bir denizde en bakir ülkeleri arýyorduk
Þiirler serpip yalnýzlýðýmýza, mavileri geçiyorduk
Bir yýlký/nýn sýrtýndaki jokeydik, aðlardýk her gün.

Topraðýmýzý zorladýk/ça direnci azalan menekþeydik
Kýrýk türküler sürülüydü içimizde, sisli bakýþ olurduk
Ýþe yaramazdý sus/ku, unutulmaya yüz tutan lehçeydik
Eþkâlini bilmediðimiz pus/atlarda birbirimizi bulurduk.

Her akþam yaþlý güneþi saklardýk üþümüþ yüreklerimizle
Göðsümüzdeki sol aðrýlara sabýrla direncimizi gömerdik
Yýkanýrdýk isimsiz coðrafyalarda, dil/imizdeki türkülerle
Kavgayla tütsülenirdik, titrek ellerimizle þiirler dizerdik.

Sevincimizde bile maðrur bir baþka/ldýrý vardý, tohumduk
Tükenince direncimiz, birlikte puslu mevsimleri seçerdik
Dokun/amazdýk birbirimize, umutlarýn kentinde yolcuyduk
En doyumsuz meyimizdi sevda, içtikçe kendimizden geçerdik.


Selahattin Yetgin


Sosyal Medyada Paylaşın: