Şam babası

Vardým bahar vakti konca köyüne,
Gönlüm düþtü bir bahçenin gülüne,
Düþtüm, köy halkýnýn birden diline,
Büzsem büzemem’ ki, halkýn dilini.

Dedi köyden biri, neyden çýktýn sen,
Ýnmin ya da cin’ min çýkýp geldin sen,
Göydüm seni akþam konca seveyken,
Sakýn biy daha, sen koklama gülden.

Baktým kýzacaklar, gülü koparsam,
Verir belki baðzan, varýp yalvarsam,
Bir de, sabah akþam, gidip sularsam,
Köylü dedi. Babam !gülü sevsem de.

Gönlüm sevdi gülü uydum þeytana,
Akþam Þam babasý, gördü yan yana,
Dedi azgýn heyif, sokmam koynuna,
Çek git köyümüzden vakit vay iken.

Nerden vardým köye üzdü bir dilberi
Sevdim bir dilber kýz, çektim derdini,
Vermez Þam babam, bilmez kendini,
Neyler deli gönlüm sevda çeker hep.

A.Yüksel Þanlý er
12 Haziran 2010-06-12
Antalya.

Not o köyde R harfi kullanýlmaz.

Sosyal Medyada Paylaşın: