Karanlýklar azâd ettiði an piþ u tâb, Damarlarýma sirâyet eden ölümsün gece. Terk-i diyâr eyleyip gittiðinde âfitâb, Hayatýmda en muhteriz bölümsün gece.
Bir belâlý uçurum varmýþ, ismi sevdâymýþ, O sevdâdan arta kalan hüzünsün gece. Derler ki þu Emre ne de þeydâymýþ, Bir delinin kaleminden sözümsün gece.
Hayallerimin tecelliyâtýndan yok bir ses sadâ, Sen benim en hûrûþân yönümsün gece. Güzel cânân olmuþ gönülden bi-vefâ, Dertlendim’mi aðlayan gözümsün gece.
Bütün bu mihnet bir gün biter derler, Kedere girift vaziyette özümsün gece. Aþkýn dumaný ki ateþten beter derler, Öyleyse ateþ-i aþkta közümsün gece.
Emre GÜLBÜZ
18.06.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.