Biliyor musun
azýcýðým aslýnda saksýnýn dibinde
Oysa yukarda bölüþülen bir hayat var
biz raký içiyoruz karanfilin dibinde
sen ben ve minareller
fotosentez yapýyoruz hep beraber
toprak nefes alýyor sayende
aklýmýz þu kadarcýk kalýyor
gök kubbeden bir nesne eksiðiz oysa
karanfil renkliyiz galu beladan
sen rahmete dönüþüyorsun birden
dallara týrmanýrken her aðacýn gövdesinde
güneþe su götürüyorsun renklerinden belli
Derken karanfil oluyoruz elden ele
bir sevdayý bölüþüyoruz damla damla
Birleþtiriyoruz elleri el alemle
bisikletli bir çocuk kanal kýyýsýnda
yada ekin tarlasýnda
nefes alýyor doða
yükün aðýr mý aðýr,
yorulma! Koþma
o kadar uzaða gitme
þimdi karanfil zamaný
beyaz sayfalara yeþil kalemle
dök içini
nikabýn dökülsün ak satýrlarýma
tuz bas yaralarýna acýt kendini
ve en kirli yanýnda bul beni
susma ! konuþma
bak gözlerimin kan çanaðýna
tomurcuklara yakýným hiç olmadýðým kadar
uykusuz düþlerim yolcudur sana
uzat ellerimi bana
avuçlarýnda masum bir çocuk heyecaný
sorular, sorgular
geri dönülmez göçe kanatlý
yaþayan her þey sevda kanatlý
eksik hayatlar gibiyim
tanýmla beni
bazý kuþlar
konduðu pencerelerde tutsak
yalan yanlýþ ýsrar
baki yeþil bir har
hasat mavisinde karanfil
önünden tren geçen hayatlar
pencereden atlayan intiharlar
duran zaman
esneyen saatler
amaçsýz bir yarýþ
yürüdükçe uzayan
koþtukça beton yollar
aslýnda
her þey ne kadar da duraðan
ne kadar yakýn
bezgin çamurlarda
nefsi müdafa olsada bir tozun direniþi
sen’al bir serinliðe sýðýnan
yapraðýna kýrmýzý
kývrýmýna þavkýlar
dallarýna hayat öpücüðü deðmesede
baki yeþil bir yaz içre yazýlandýr
sýkkýn þiirlerdeki meyil
unutmak ne kötü yüzleri
unuttukça kendini
ayný demin bülbülüyüz
ta ezelden beri
uzaklara götürme her þeyi
gözlerinin kökündeyim
alýngan eski bir tapýnak
üç bin yýllýk eski iki mermer blok
gökyüzünün mavi gerginliginde
gergef örüyor beyaz önlük
ve ayný kabuktan yoðrulmuþ hayat
venüsün aðlayan dalgalarý
iki inciyi körfeze salmýþ
çesmenin göz yaþlarý
güz aþkýný suya çekiyor
ayaklarý baglý iki beyaz güvercin
yuva yapýyorlar sonsuzluða
mermer, inci, beyaz peynir
birleþiyorlar
inci eriyor mermer kýrýlýyor
çiçek soluyor kuþ uçuyor
sadýk bir doku oluyorlar
bir ray veya bir renk düþün
atoma ateþ
çiçek için arý gibi
dokunduðunda titreyen kanatlarý
altýn yýldýzlarý kaplý göðün
ve sadýk molekülleri aþkýn
bir çocuk derisinde
sýcak buluyor mermer taþýný
güvercin direncin kýrýlýyorsada bazen
sevgiliye dönüþüyor bilinmeyen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
bahçemizin halinden Edip Cansever Hayat dersi bozkurt böğürtlen kürt kızı şeb-i aruz Deniz evlat yaSemin