Açýk býrakýlan kalp kapakçýklarýndan
içeri sýzýp da acý
sürünmeye baþlayýnca tünellerimizde
yaþlý bir köstebek gibi;
Zaman, sanki eksik akýyor.
Aðzýna paslý bir kadeh, bolca süt dayanmýþ gibi
Günlerin boyu
Ertesi günün sabahýna dek uzuyor.
Gökdelenler bile, acýya
eþlik eden kum tanelerinin yanýnda
epey kýsa kalýyor.
Anlayacaðýnýz;
Dramatik hikayelerde baþ rolü
Geçmek bilmeyen,
o tipik zaman oynuyor.
Kapamak istiyoruz sonra
gözlerimizi,
merhem zannedip uykunun derin hiçliðini.
Fakat ne yazýk ki;
Buruþuk gövdemiz, tahterevallasi karabasýnýn;
Everestin buz tutan soðuðu kesiyor rüyalarýn
mutlu akýbetini.
Sýrf acýyý tam ortasýndan kesmek için;
Fahiþenin ellerine bakire bir barut,
Ýhtiyara genç bir ölüm meleði
ve tüm tarlalara mayýn býrakacak olsam;
Tanrý þairlerden bilecek kýyameti.
Nedeni budur ki yalnýzca
Ýzlemekle yetiniyorum acýmý, acýný
Týpký mezarlýklarýn,
ziyaretçileri
donuk bakýþlarla izlediði gibi.
Nedamet; keþke;
nam-ý diðer piþmanlýk…
Tarihi geçmiþ enkaz yýðýnýmýzýn küfünde,
Fýrýndan yeni çýkmýþçasýna
Kalabiliyor piþmanlýk; sýcak ve taptaze.
Leylaklarýn hoþ kokusuna burun sürerken,
Gözümüze takýlan yabani ot gibi bu piþmanlýk;
Koparsak, ayýrsak da çiçeklerden,
Hiç gitmiyor, gidemiyor insanýn bahçesinden.
Ve keza ben de týpký sizin gibi
Tokalaþtým insanlarla; elleri terli.
Bir tür kabir azabýydý
onlar için kendi gövdeleri.
Kimisi,
piyano tuþlarýný doðrardý kulaðýna
Duyabilmek için müziði
ve kimisi inanýp,
‘yürümezden önce gerekliliðine düþmenin’
Koþardý kötürüm baldýrlarýyla;
kendini bastona mahkum edecek çayýrlara.
Acýlarýmýz birbirinden farklýydý;
Oysa ki yayýlan boðucu sis,
yakýcý alev ondan kopan,
tecrit odalarý gibi hep ayný.
Ve katlanmaya çalýþýrken acýya,
Bilmiyorduk;
Biz ölümü beklerdik aslýnda.
Bir kibrit olsam,
babam yanan her ateþ;
Tükenirdi çoktan nesli piçliðin.
Kuzgun olsam;
bulutlar yataðým
Mýktanýsýna çekilmezdim yer çekiminin.
Çocuðun dilinde bir masal;
ya da çocuðun ta kendisi olsam
tekrardan!
Ah þimdi savaþlar ucuzlukta;
Tecavüz peynir ekmek gibi satýlýr
buralarda.
Çok sonradan anladýk, Tanrý diye biri
hiç geçmemiþ
gecekondularýn sokaðýndan
Ve acýya katlanabilmek artýk;
daha zor,
yaþanmýþ tüm acýlardan.