Yanlışlar, doğru diye yaşanır;
Bilim derki! Defaten oluþmuþtur evren,
Bütün sýrlarýna raðmen,
Ýlk hareketi baþlatmýþ, ’’big-ben,’’
Tanrýnýn ’’avuçlarýndan’’ fýrlattýðý zerrelerden.
Onlar, doðru yere düþmeye evrilmiþtir,
Doðru yer neresi? Bunu ancak tanrý bilir,
Doðru dediðimiz her neyse izafidir,
Aslýnda gerçek olan þey yanlýþtýr,
Yanlýþlar,doðru diye yaþanýr;
Yaþandýkça da; doðruya giden yol kýsalýr...
Yaþam; yeknesak döngüler içinde salýnýr,
Durmadan bir þeyler hep itiþip kakýþýr,
Bu itiþip kakýþma,sürtünmeyi yaratýr,
Açýða, ýsý ile eskimeyi çýkarýr,
Ýþte hayat! bu iki tohumdan yaratýlýr.
Sürtünme; geçmiþimizi inþa eder usul,usul,
Açýða çýkan ýsý yaþamý doðurur,
Gelecek diye kesif bir sis çöker ki! Zihinlere,
O gelecek; ürkünç,karanlýk,ýssýz ve ölümcüldür...
Hani varya! geleceðe fýrlatýlmýþ o zerreler,
Yanlýþý ölçü yapar, hep doðru yere düþer,
Ýþte! Canlýlarýn da ham maddesi yanlýþlardýr;
Düþeceði yerse, eninde,sonunda doðru bir yerdir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.