Çocuk...
"Avuçlarýnda sakladýðýn umutlar
Tanýyorum seni çocuk..." Resmini gördüm,
Yüzüne hayat lekesi bulaþmamýþ
Alný baþlanmamýþ bir defter
Yani çocuðum...
Gözlerin ne renk senin
Bana sorma be çocuk...
Ben,
Gözlerine,
Kömür karasý izler sürüyorum
Uçurtmana yer býrakmadýk gökyüzünde
Bombardýmanlar döþüyorum semana
Masum bakýþlarýndan utanýyorum be çocuk
Gizleniyorum bir kuþun kanatlarýna...
Gökyüzüne asýlý yýldýzlarý koparýyorum,
Çocuklar asýyorum yerlerine,
Göz bebeklerinde saklý umutlar
Dünyayý ýþýtsýn diye.
Ve çocuk ne yapsam olmuyor...
Sesim kýsýlýyor sesim...
Seni resmediyorum yine.
Sen ki çocuk; Filistin’de...
Tel örgünün ardýnda
Vurulmuþ yere düþmüþ
Bir babaya aðlýyorsun.
Pakistan’da bir mescitte
Açtýðýn avuçlarýna
Âminler dolsun diye beklerken
Þarapnel parçasý düþürüyorum avuçlarýna
Avuçlarýn kan...
Görüyorum ey çocuk,
Umut avuçlarýnda solmuþ.
Hiroþima’dan gökyüzüne
Bulutlar döþüyorum...
Gözleri çekik bir çocuk ölüyor
Bir þair resmini çiziyor
Matemini tutuyorum
Sýzlýyor içim,
Aðlýyorum...
Yüz yýllar önce
Çöle gömülmüþ kýz çocuklarýný
Kumlardan çýkartýyorum
Yeniden gömüyorum
Kadýný meta sayan
Fahiþe beyinlere...
Bir bahçývan titizliðinde.
Ellerinize oyuncaklar yerine
Misket bombalarý tutuþturuyorum
Topladýðýnýzda,
Yere düþmüþ bileklerinizde
Þah damardan sýzan
Kýzýl utançlarý mürekkep ediyorum
Bir tarih yazýlsýn diye.
Somali’de
Açlýktan bir çocuk
Dizleri üzerinde
Ölüm kulaklarýna fýsýldýyor geliþini
Bir çöl çiçeði daha soluyor
Çiziyorum kýzýlsý bir çöl resmine.
Baþka bir ülkede,
Kanatýlmýþ bir rahimde
Üç beþ melez spermden
BM’ye baba diyen
Utançlar doðuruyorum...
Çocuklar görüyorum,
Uzaklarda bir yerlerde
Kendi vatanýnda sürgünde.
Þiirler yazýyorum
Þiir artýk kekeme.
Bir çocuk
Az ötede
Bir gecekondu gecesinde
Elleri çoktan üþümüþ
Umudu donmak üzere...
Kömür karasý gözleri
Tutuþturduðu kâðýt parçasýnda
Alev almak üzere.
Ve ben dünya çocuk günü ilan ediyorum
Yalancý dizelerde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.