...O AN...
Odur, semdar’ý sinsice içten zerk’le damlatan
Gurur ve kibrinin kara bulutlarýnýn, üstüne zül çöküþünde
Güldür, bülbülü durmadan aþkla baðýrtan
Býrakýþta da, eli iþte gözü oynaþta, o haince gülüþ de
Bir kez de olsa, sevi hoþgörüyle anlayamaz mý?
Çözemez mi?
Sevgi baðýnýn, özümleyen o can yüceliðini
Kapkara kör çukurlara da atýp da yýkar, durur kendini
Aþkýnýn gülünü bir tutuþta, baðrýna özle basacaðýný bilebile
Neden görmez de, kör bakar da durur çift gözle?
Yol uzun, yol yalman saplanýr, vaveylalý yürekler de
Hainlik içinde kurulmuþ, kalleþçesine tuzaklar
Yoklar olunur; gark olmuþ sancýlarýnýn kývranmalarý içerisinde
Kalýnmamalý, þeytan aklýn kývraklýðýnýn da gerisinde
Engelli ve çok da zordur, kaygandýr da, metruk yamaçlar
Tükenir kalmaz bir gün, o güzellik içindeki tüm amaçlar
Pusu da kurar hain tilkice, sinsi sinsi efsunlar kendince
Hüzünler içinde býrakýr da, firkat’in kavurup da yakar
Daðlar gibi sýralanýrlar
Sýrtýný da, bir kez de olsun yaslamaz, hakkýn güvencesince.
Bir an vardýr ki, içte seyyal-i sýcak mý sýcak
Araya fesatça girerse köz, sen ilgilenmezsen
Çok mu, çokça da kurnaz, bir kan emicidir, alçak
Kor kurtlar, bir kez girmez olsun yaraya içten
Þerha þerha eder yüreði, acýmadan yýrtarak
Mazgal deliði gibi açar, koparýr kalplerden
Koþup, sarýp anlasýn istersin o an yürekten
Çöz sorunu ve koþsana aþkýna, visalinle dersin
Haykýrsýn gerçeði, sevgiye sýðýnýp akýtsýn Cam-ý lebinin derinliðinde
Sevi’nin, gerçek baðýnýn yüceliðinde
Hak yerini bulsun da, delalete düþülmesin diye çýrpýnýrsýn.
Bir dönüm noktasýdýr, iþte o an “Sur’ca”
Öldürüp de diriltecek olan, bilesin
Münker ve Nekir gibidir sorgusu hayatça
O bir kezzap, o panzehirdir, kullanmasýný þevk-i bilene
Aksýn istersin, anlasýn da dönsün dersin
Bir an bile, dolsa da içine
Yaksýn istersin aniden, tüm iliðine dek akarak
Sýcacýk bir kez de olsa, istersin huzurla yatmak
Tüm bedenin inler, kahýrla donuþta, acýyla kývranarak
Ama o kör þeytanýn “Ekmel” cilvesi var ya!
Aklý baþlardan, bir çýkartýþý ile alan
Ortalar da; sahipsiz biçare üryan da býrakan
O var ya!
Nefsin kör gözüyle, çamurlara acýmadan saplayan
Ýþte o an!
Boynu bükük ve gölgede, köhne býrakan
Paradoks’u sokuþta alaylý, o sana metruk bakan
Saçý baþý da, sebepsizce melalle yolduran
Hataya itip, ciðer yangýnlarýna “þek’le” zorlayan
Ýþte, o zalimin elindeki tek kozlu an
O bu an!
Yakan bitiren andýr, sarsýntýlý firak o an.
Yýkýlýr tüm “Güman’lar”, yozdur tümden istemler
Gurur ve kibrin seni tutar, tutarda köstekler
Haþin ve gaddar oluverir, birden bire için
Kaskatý, taþ gibi yüreðe, oturur da yýkar geçmiþin
Batar mý da, batar!
Kýrar
Yýkar mý da, yýkar!
Tümden çöker, o mesut ve bahtiyar umutlarý
Bir anda sönüverir, atinin lâmia ýþýklarý
Söner o hayata iren’ler veren ateþleri
Kapanýverir birden, o ebedin güneþi
Kaný kuruyuverir, hepten biterken tümden baðlarý
Dizlerinin baðý kopup da, çözülüverir o an
Tüm hayat, düþüp kalkma ile boþ geçivermiþtir.
Ýþte, o aldanan
Bu andýr, iplerin de çürüyüp söküldüðü an
Tanýyamaz içini ve dýþýný, ciðeri de birden sönüverir
Yýkýlýverir tüm dünya, o bahtsýzýn zül baþýna
Upuzun geçmiþi, bir anda boþ düþüverir
Ve inleyiverir ahlarla!
Mihmaný olduðu, bu hayal dünya o an biter
Çaðýrýrlar, onu gel gel diye yanlarýna
Tövbeler eder o an “Allah’ýna”!
Salâvatý’ný da; bin piþmanlýklar içinde acele getiriverir
Heyhatlar la!
Silinip yok olur, istem bitip de tükeniverir
Rüzgârýn, savurduðu o biçarenin külleridir
Son hürriyetini de, içine soluyarak çeker
Hayatýný, bir anda eleyip elinde bir boþlukla kala kalýr
Daðýlýnca, boþ hayat çerçevesi de ortadan
Birden tüm geçmiþi ve geleceðin çöküþüdür o an
Ýþte beklenen, an o andýr
Tek bir an
Son anda, yüzünde ufacýk bir þaþkýn tebessümle
Hayatýn boþ geçen zamanlarý, baþýna da sarýlýverdiði, o an
Kahrolur!
O sondur!
Her þeyde, birden bire de olur yalan
Öylece teslimiyete adanmýþ andýr, o yaþanan
Nefessiz “Ram da” býraktýran
O tek “AN”…
(16.04.2010)AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.