ne hamdý ne de piþkin
bakýþý zalim kiþiyi ötekileþtiren
namertlere öfkeler kusarken
dýþtan korku salardýn içten mertçe bakardý þefkatin
ta ýraklarda puslu bir gönül yalnýzlýðý
yürekte hep hasretini çektiði þefkat ve sevgi
cepken cebinde babadan kalma köstekli saati
elinde de döner dururdu
ya sabýr diye öfkesini dizdiði kehribar tespihi
boylu poslu babayiðit ve mert mi mert bir adamdý
belalý olduðu da çok doðrudur
ve lakin soyadý gibide kar gibi paktý Zülküf
rakýyý bir dikiþte susuz yudumlardý da
kimsenin namahremine kem gözle asla bakmazdý
özünü aðýrlýðýný korumayý çok iyi bilir
asla hiç kimseye bir dirhem dahi yük olmazdý
helal ve haramý çok iyi biliþte helale aþýktý Zülküf
pýnar gözesi gibi de bazen coþar bazen de sükut ederdi
ve lakin Allahýn sevdiði bir kul gibi de yüce bir insandý Zülküf
evin biricik oðlu olduðu gibi Elazýð’ýnda bir tek býçkýnýydý o
onu tanýyan bilir bir dille anlatýlamaz ki o
o yaþamýný it kopukla deðil
özünü sözünü ve Allah’ý bilenlerle pay ederek yaþadý
onun yaþamýný anlamak mý hiç mi hiçte mümkün deðil
zira çok insan onun yaþamýný tahayyül bile edemezdi
tüm Türkiye’de onun bu mert namýný bilmeyen de kalmamýþtý
ham deðildi
en kýzgýn anýnda sakinliðini ve sabrýný sýnardý
çýlgýnlýk tez çýkmazdý tepesinden yukarýya
duraklardý da bir zaman düþün payý için
o yýðiki yolunun en iyilik sever kalpli külhanbeyiydi
tadýna hiçte doyulmazdý dostluðunun ve arkadaþlýðýnýn
kabadayýlar ocaðýnýn en býçkýn delikanlýsý sadece oydu
o korkusuz yüreðinden zalimler çok titrerdi
fakir babasý paþa sülalesiyle yýðikili Zülküf
kabadayý olmasýna kabadayýydý
benim diyen kimse duramazdý ki karþýsýnda
sekiz dokuz kiþi výz gelirdi onun yumruklarýna
mertlikten gelirdi onun yücelen yaný
ata þanýdýr demez
taþarmýþ küpünden biri haksýz davranýnca
dövüþlerinde hiç bükülmemiþ bileði
katý da deðildi bir güvercin gibiydi kalbi
yardým etmediði fakir fukara kalmamýþtý ki Elazýð da
yüreðinden kötülüðün hiç geçmemiþti eðrisi
adam gibi adamdan da adamdý
ilk okul yüreðimle o benim için bir þahtý
ben bir garipsem o bizler için bir kahramandý
vicdaný yoklar bir ateþse o bir maþaydý
bir tutuþta yakalayýp da savuran
tüm kötülüklerin bendini yýkan seldi
hazardan doðan rüzgâr ferahlatan koca bir çýnardý
çok mu çok da yamandý
inanç ve cömert gönüllü koca bir deryaydý
mazlumun babasý zalimin korkulu rüyasý
bitip tükenmez engeller kalleþlikler cehennem ateþi içinde
kurulan tuzaklarda bir aslan gibiydi
kahpelerin ökseye çektiði bir güvercin gibiydi de yüreði
pavyon önünde oynadý kalleþliðini o zalim kader
arkasýndan sýkýlan bir kurþunla o koca çýnar koyup da gitti
eyvahlar eþliðinde kurþunu sýkan bin piþman yerlere çöker
baba mýydý babaydý
tüm Türküye de garipler o anda da düþtüler yasa
içine düþülen bu durum
bir kor ateþ gibi dost düþman her bir gönlü daðladý
o anda itibaren puþtlar için her ortam aydýnlýk
gariplerin ise umutlarý bir yýldýz gibi kaydý
iþte o andan itibaren çullandý
fakir fukaranýn üstüne gitmek bilmeyen o zifiri karanlýk...
(25.11.2018) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!