Sen şiirlerimdeki ebemkuşağısın…
Gidengelmez daðlarýnýn hýþýrtýsý okþuyor
göðsümün umarsýz koyaklarýný
Aþk ve yalnýzlýðýn sürgünleri sarýyor
üþümüþlüðümün kirli yorganýný
Donuk gözlerimin umutsuz cemrelerinde
geceler gölgeme soyunuyor
Yalnýzlýðýn mavi gölgesi þiirce yanýyor
öpüþlerinin kavý ellerimde ýslanýyor…
Sen unutulmamaya atýlan imzam
gönlümdeki çentiðimsin benim
Damarýmdaki örgütsel bildiri
kendimle küs hallerimsin
Bekleyiþlerin güvertesinde sen
ufuklara siper ettiðim elim gibisin
Ah yar…
Ölümsüz gökkuþaklarý biriktirdim sana
Astým dönenceli iklimlerin alaca þafaklarýna
Yaðmurdan sonraki ýslaklýðýmdýn oysa
ömrümün hicranýna yaðan çiy gibiydin…
Ruhumun mealinde anlam,
içremdeki yoksul aþksýn
Sen sevdanýn zirvelerindeki
asil ve kanayan kanadýmsýn
Kopmuþ bekleyiþ düðmem,
aþk þarabýmdaki porsun
Þifa olmazsan yarama,
dilimdeki aciz narasýn
Gönlümde tiz bir ýslýk,
þiir sokuluyor tenime
Yüreðimde sevda gülü,
adýn düþerken repliðe
Þakaðýmdaki yalnýzlýksýn
Ýþveli karanlýðýn iþgalindeyim
Vur özlemine yar,
karala seviþmesiz günlerimizi
kanayan bedeninin devinimiyle
Bilesin ki yar
Sen þiirlerimdeki ebemkuþaðýsýn…
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.