ölüme üşümeden!..

otururum penceremin önüne
seni beklerim sabahlara dek
hayalin uðrak vermez buralara
göremem vurulduðum gözlerini
ne de ak düþmüþ saçlarýndaki sevdayý...

karanlýklar yutar senli hayallerimi
yosun tutmuþ sokaklarýmdan
bir gölgen geçip gitse usulca
aþk’ýnýn serinliðini doldursam içime
sevda türküleri söylesem yýldýzlarýn bakýþýna...

yanmýþlýðým yalnýz sokaklara taþarken
varlýðýn içimde bir yanardað
volkanlaþýrým, kor olur þimdi içimde/büyür
ateþin içimi yakar her gün
inan ben yaþayamam gayri bu þehirde sensiz...

direniþlerim yorgun,dayanmaz yarýnlara
yokluðun götürür beni ölümlere
gel artýk daha fazla ölüme üþümeden
sar beni deli sevecenliðinle
parmaklarýn saçlarýmý tel tel okþasýn
sevdan yudum yudum aksýn kor yüreðime...

bak, gözbebeklerimin elasýna
tut ellerimden, götür sahil boylarýna
yalnýz býrakma beni kahýrlý sokaklarýmda
varlýðýn içimde umutlar yeþertsin güneþe inat
ay ýþýðýnda ayrýlýklara veda ettir bana sevgilim...


Bahar Tülay Kýran 03 temmuz 2007



Sosyal Medyada Paylaşın: