Ýyiler iyi atla, gittiler o diyâra Adam gibi adamlar, gâliba makberdedir. Çilesiz, meþakkatsiz, varýlýr mý hedefe? Yol almanýn tek yolu, her halde sabýrdadýr.
Kalpteki kara leke, istiðfarsýz silinmez Kader neyse o olur, O’na karþý gelinmez Cehennemin oltasý, hangisinde bilinmez Bâzen küçük günahta, bâzen de kebirdedir.
Baþa belâ açar o, kötülükler doðurur Kendin bilen insanla, baðdaþýr mý hiç gurur? Hele o zat hem fakir, üstelik birde maðrur Kula hiç yakýþmayan, küçük þirk kibirdedir.
Bize ibret olmalý, Sâni’de ki o sanat Bir ölçüyle dönüyor, þu koskoca kâinat Ancak toprak doyurur, eðer yoksa kanaat Nefsin bütün hîlesi, doymayan oburdadýr.
Benzemez birbirine, hayat akar bir türlü Kara toprak herkesi, türlü türlü yer türlü Dünden beri bu böyle, þunu bil ki her türlü Kötülüðün panzehri, o “sadýk haber”dedir…
13/06/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.