BİRAZ DA BİZ ÖLELİM
Hep biz mi çaresiz olacaðýz?
Biz mi haykýracaðýz haksýzlýklarý?
Hep bizim mi olacak taþýn altýndaki el?
Bu ödeyeceðimiz kaçýncý bedel,
Neyin bedeli?
Bize niye çok görülür
Herþeyin iyisi, güzeli?
Neden hep bizim damýmýz damlar?
Neden hep bize düþer, barakalar, gecekondular?
Neden hep bizim boðazýmýzý sýkar zamlar?
Neden hep en altlarda kalýr bizim dosyalar?
Bize mi yakýþýr hep
Biriket duvarlar, çamurlu yollar? ...
Doyurmayan sofralar,
Keçeler, çullar? ...
Lâmbasýz, paslý, demir direkler,
Oyulmuþ kaldýrýmlar?
Neden hep bizi taþýr, ter kokan dolmuþlar,
Halk otobüsleri, kara trenler? ...
Neden hiç gülmezler,
Neden hep mutsuzlar,
Umutsuzlar
Bunlara binip inenler? ...
Neden hep bizim sýrtýmýzda kambur,
Alnýmýzda ter,
Ellerimizde nasýr var?
Neden bizim baþýmýza erken yaðar kar? ...
Neden hep uðursuzluklar çalar kapýmýzý? ...
Neden hep bizim anamýz aðlar? ...
Hiç rahat býrakmaz bizi düþünceler,
Hep alýr, götürür uykumuzu geceler?
Hep biz borçlu oluruz ona - buna,
Hep biz düþeriz dara...
Neden anlamaz bizi,
Neden duymaz sesimizi
Ankara?
Nerde, hani
Teknoloji çaðý? ...
Bankalarda,
Hastanelerde,
Postanelerde geçer hâlâ,
Günümüzün yarýdan çoðu...
Yangýnlarda hep biz yanarýz,
Soðuktan hep biz donarýz.
Sellerde biz sürükleniriz,
Yýkýk altýnda,
Göçük altýnda hep biz kalýrýz.
Hep biz yaralanýrýz patlamalarda...
Sobadan sýzan gazlardan
Hep biz zehirleniriz.
Belâ nerede olsa bulur bizi.
Býrakmaz ensemizi...
Acaba bunlarýn sebebi,
Þans mý, kader mi?
Hayýr, ikisi de deðil:
Ne þans ne kader.
Adaletsiz olur mu hiç
Allah bu kadar? ...
Öyleyse beyler, bayanlar,
Anlayan anlar...
Bu iþin içinde bir iþ var.
Ellerinizde kepçe gibi kaþýklar
Ýþtahla yiyorsunuz.
Her kaþýktan sonra
’Ohh öldük! ’ diyorsunuz.
Bu nasýl ölmekmiþ, görelim...
Verin o kaþýklarý da isterseniz,
Biraz da biz ölelim..
(09.06.2008 - Alanya)
Ýhsan Gürbüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.