İstanbul ve kadın…

-O gün her þey yeniden baþlamak için vardý
Yeniden baþlamak o güne hastý…-


Yaðmur yaðýyordu
Bir kadýn Ýstanbul’a
Ýstanbul bir kadýna aðlýyordu

Caddelerde selden insanlar
Ýnsanlar da seldi Ýstanbul

Durun ve göðe bakýn

Bulutlar yerinde duruyor
Ýstanbul gidiyor

Ýstanbul bir kadýna aðlýyor
Saçlarýnýn rengi yok kadýnýn
Ýstanbul kýzýla boyanýyor

Gözlerde elemden iz yok
Yokluklarda gözler elemleniyor

Lütfen ’durun’ Ýstanbul’a bakýn
Gözlerimde bir kadýna yaþlar
Ýstanbul sellere karýþýyor...

-O gün bir baþka þeyden söz edecektik
Her þeye yeniden baþlamak için…-

Rüzgâr yüzlerimizi yalýyordu
Savrulan bir kadýnýn kokusuydu

Yüreklerde sessiz bir isyan
Ýstanbul’du Marmara’ya açýlan

‘Yürekler dalgalarca dövülmüþ liman’

Durun ve Ýstanbul’a bakýn
Ýstanbul gidiyor sisler daðýlýyor
Bir o kadýn kalýyor istiklalde dolaþan...

-O gün her þey Ýstanbul’u anlatýrken
Ýstanbul bir kadýný anlatýyordu…-




Yapraklar sararýyordu;
Hazan ;
Tek þey kalýyordu yazdan
Mevsimlerin yapýþtýðý dudaklarýn
Farký yoktu kýpkýzýl bir kirazdan

Þemsiyeler ellerinde insanlar
Ýstanbul artýk yok!

Ýnsanlar Ýstanbulsuz
Ben kadýnsýz.
Durun ve insanlara bakýn
Ýstanbul gidiyor
Onlar Ýstanbul’u yaþýyor

Bir ressam tuvaline sýrf yokluðu çiziyor
Bu tablo kadýnsýz Ýstanbul diye aðlýyor

O gün o kadýn
Yanaklarýnda pembesiyle
Çatlayacak bir tohum gibi
Ama Ýstanbul kurak

Ýnsanlar yok þimdi sirkecide
Gölgeler geçiyor karþýya…
Bir kadýn kol geziyor limanda
Üsküdar küs Kadýköy sus oluyor

Dalgalar artýk sýnýrsýz
Beþiktaþ yok oluyor…

Haremden otobüsler kalkýyor
Hiç yolcusuz…

Bir o kadýn biniyor
Bir ben el sallýyorum
Otobüs haremde
Harem Ýstanbul’da duruyor

Bir ben gidiyorum
Ýstanbul’da bir kadýn kalýyor
bir adýn kalýyor …

Sosyal Medyada Paylaşın: