Kýrlangýçlarýn kanat sesleriyle uyanýyorum þimdilerde. Siyah perdeleri aralamaya çalýþýrken, Sesler çoðalýyor sokakta.
Tanýdýk bir keman sesi yükseliyor usulca, Yeni doðmuþ bir bebeðin çýðlýklarýný yutuyor akordsuz notalar. Yarým kalmýþ bir aþk þarkýsýný çalmaya gücü yetmiyor ellerinin, Bir kuþ ölüsü düþüyor tellerinin üzerine, Kýrýk keman aðlýyor adam…
Ýnsanlar geçiyor geceden kalma yüzleriyle Ve karanlýk þehvetleriyle selamlýyorlar sabahý. Yeni doðan günde, Dünün hesabýný sormak adýna yeminler ediyor iþçiler. Zamana boyun eðmiþ evlerin, Pencere kenarlarýný mesken tutuyor yine utangaç kadýnlar hüzünle.
Kimsenin duyamayacaðý baðrýþlarda kayboluyor cümlelerim. Kimsenin anlamadýðý bir dilin, Çaresizliðiyle dolaþýyorum odanýn etrafýnda. Bir bulutun bereketli göðüslerinden gelen yaðmur Artýk uzaklara düþerken, Kurak günlerin acýmasýzlýðýna takýlýyor yüreðim.
Ben nasýl fark etmeden gitti onca insan? Gökyüzünü yýrtan onca gürültüyü fark etmeyiþim neden? Zaman nerede durdu? Hangi coðrafyanýn aðýtýdýr dilimdekiler? Sorular kanserli bir hücre gibi zayýflatýyor bedenimi. Oysa her gören bilinçli bir tercihin onurlu yüzü sanýyor yalnýzlýðýmý.
Gece çöküyor bütün kasvetiyle kaldýrýmlara. Þimdi büyük bir duvarýn önüne geçmeliyim. Kalabalýklarýn görebileceði bir yere, En asi cümleleri yazmalýyým. ‘ Yaþasýn’ lar ‘ Kahrolsun’ lar !... Ýlle de isyan… Ýnadýna isyan… Oysa aþký yazmak vardý bu duvarlara. Ama asýk bir suratla baðýrmak gerek þimdi. Bir gece yarýsýnda, Gösteriþli bir duvara öfkeyi yazmak gibidir hayat. Kimsenin umursamadýðý acýlarý, Kýrmýzý bir boya ve kalýn harflerle bir duvara söylemektir. ‘ Ben buradayým!!! ‘ demektir sessiz bir çýðlýkla.
Ýsyan ve aþk sözcükleri yazarken büyük harflerle, Bir ekip otosu yanaþmalý sokaðýn baþýna. Telsiz sesleri uðuldamalý kulaklarýmda. Beynimde yankýlanmalý cýzýrtýlý anonslar. Baðrýþlarla ayaða kalkmalý sokak. Sirenler býçak gibi kesmeli karanlýðý. Ben sokaklarýn merhametine kaçmalýyým. Dur ihtarýna uymadan koþmalý, daha hýzlý koþmalýyým. ‘ Ben hayatým da hiçbir ihtara uymadým!..’ diyerek koþmalýyým. Aklýmda yalnýzca sen olmalýsýn koþarken, Hayalin güç katmalý ayaklarýma. Koþmalýyým dur ihtarýna aldýrýþ etmeden. Koþmalýyým ellerimden sýzan kan rengine aldýrmadan. Sonra… sonra bir ondörtlü ensemden öpmeli. Tam bu sokakta düþmeliyim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
günesi uyandıralım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.