Gideceksin; Geçmiþte olup bitenler bir hikayenin izdüþümleri olacak. Tükeniþin kýyýsýnda duran bu adamýn her yana daðýlmýþ hüznünü görmeyeceksin. Kalbimi geniþleten bir aþký yarým býrakarak, Söz vermiþ gibi aceleci, yetiþmek için koþaradým Bulutlarýn peþinden uzayýp gideceksin. Yürüdüðün sokaklarýn hüznü senin her adýmýnla hicaz bir þarkýya dönüþecek. Ýhanet taþan bir kentin ýssýzlýðýnda kalacaðým birbaþýma Ve helak edilmiþ kavimlerdeki iyi insanlarýn þaþkýnlýðýyla bakakalacaðým ardýnsýra...
Tanrým! Bu nasýl bir yorgunluktur. Uhud az önce sona ermiþ gibi. Sözlerin nasýlda yoruyor yüreðimi...
Oysa bizim kalbimiz bu kentin sokaklarýnýn kimsesizliðinde, Hep uzakta kalan annelerimizi özleyerek büyümüþtü. Bir çocuðun beslenme çantasýnda taþýdýðý, Aðýr kokulu köy peyniri ve bolca ekmek utancýydý yaþadýklarýmýz. Ayakkabýsýnýn altýna yaptýrdýðý pençe sayýsýný hatýrlamayan bir adamýn, Hisleriydi üzerimize bulaþan günlerce. Ama hep utangaç... Ama hep çekingen... Her masalýn bitiþine uydurma sonlar eklerdik. Ama hep iyi sonlar. Ýnadýna hep, inadýna gülümseyerek, hevesle.
Birazdan yaðmur yaðacak. Adýný dahi unuttuðumuz aþklar düþecek pencere camlarýna. Sesler ve yüzler ve yaðmur ve adýmlar. Her sokaðýn melodisine uygun adýmlar. Bunlara raðmen gideceksin! Balkon ipine asýlmýþ çamaþýrlar gizlerken hikayeni, Benimse rugan ayakkabýlarýmýn mat somurtkanlýðýna düþecek kederim...
Biraz daha kalsaydýn eðer; Sana bir prensesin elleriyle oyaladýðý mendilin hikayesini anlatýrdým. Ölen bir savaþcýnýn koynunda gizlediði, Nereden aldýðý belli olmayan bir prenses mendilinin kanlý biten hazin öyküsünden bahsederdim. Ortadoðu aþklarýndan kalma temiz sözcüklerle þiirler yazardým sana. Kalsaydýn eðer birazcýk daha; Hýnzýr gülümsemeleriyle, zarif bedenleriyle salýnýp yürüyen, Býçkýn delikanlýlarýn uðruna arabesk þarkýlardan apartýlmýþ þiirler yazan utangaç kýzlardan bahsederdim. Sustalýsýnýn ipince ve keskin ucuyla omzuna uzaktan sevmelerinin baþharflerini kazýyan, Serseri çocuklardan sözederdim...
Terkediliþin kýyýsýna düþünce ortalýða saçýldý tüm sözcükler, Daðýnýk kalmýþlýðým hep bu yüzden. Þimdi herþey gerçek!... Korkularým ve gitgide gözümde büyüyen katlanýlmasý güç yalnýzlýk. Bitmesin diye gözlerimi kapamadýðým geceler, Takvim yapraklarýnýn kýyýcý umarsýzlýðý hepsi gerçek...
Oysa þimdi gidiyorsun ve gözlerime bakma sakýn. Söylenebilecek herþey uçup gitti aklýmdan. Bir türlü söylenemeyen cümleler gibi sancýya dönüþtü yaþamak. Sen gideceksin; Duyduðum ve gördüðüm herþey gözyaþý için birer sebep olacak ve ben; Ne kadar küçük þeyler olduðuna aldýrmadan, Neresi olursa olsun kendimi tutmadan ve umusamaksýzýn hiçbir meraklý yüzü aðlayacaðým!...
Aslýnda bilmiyorsun; Gitmek biraz da ölmekti!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
günesi uyandıralım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.