Ve
Bab-ı Devlet…
Gördüm ki, liyakat yerde sürünür,
Kestim ümidimi, bab-ý devletten…
Bilen bilmeyene hasým görünür,
Gözler þaþý çünkü, hab-ý gafletten…
Hak-hukuk adalet, çýkara alet,
Makam-mevki kudret, nefse delalet.
Nerde esir bilmem, insanca halet,
Gözümüz kýzardý ab-ý hasretten…
Gelenler, gidene rahmet okutur,
Ömür tezgahýnda kahýr dokutur.
Her neye el atsa, bozar-kokutur,
Yokmuþ nasibimiz yab-ý þefkatten…
Hayata kýlavuz, mal-mülk para-pul,
Ýstikbal uðruna, olduk kula kul.
Kaydý günden güne, manevi þakul,
Artýk, hazlar-tatlar dab-ý servetten…
Feryada-figana, kulak asan yok,
Garibin derdine parmak basan yok…
Vicdanlarda senin farzýn-yasan yok,
Kurtar bizi Rabbim tab-ý zilletten…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.