Bab-ı Devlet…

Gördüm ki, liyakat yerde sürünür,
Kestim ümidimi, bab-ý devletten…
Bilen bilmeyene hasým görünür,
Gözler þaþý çünkü, hab-ý gafletten…

Hak-hukuk adalet, çýkara alet,
Makam-mevki kudret, nefse delalet.
Nerde esir bilmem, insanca halet,
Gözümüz kýzardý ab-ý hasretten…

Gelenler, gidene rahmet okutur,
Ömür tezgahýnda kahýr dokutur.
Her neye el atsa, bozar-kokutur,
Yokmuþ nasibimiz yab-ý þefkatten…

Hayata kýlavuz, mal-mülk para-pul,
Ýstikbal uðruna, olduk kula kul.
Kaydý günden güne, manevi þakul,
Artýk, hazlar-tatlar dab-ý servetten…

Feryada-figana, kulak asan yok,
Garibin derdine parmak basan yok…
Vicdanlarda senin farzýn-yasan yok,
Kurtar bizi Rabbim tab-ý zilletten…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…