Veda

Bu, ucuz saatleri eskiten, manidar ellerim
En manasýz rencide ve en dertli eza nidasý
Yaz aylarýnda susturur, çiçekleri yellerim
Ter kokusu sarar baharý, hercai menekþenin vedasý

Sýr açar aynadaki görüntülere, ebediyet bahçesi
Damarlarda dolaþýr gizli kan,sarar þehvet tutkusu
Mücadele karþýsýnda, yýrtar ruhu yalnýzlýk pençesi
Sonra sarar dört bir tarafýný, ölümsüzlük korkusu

Eskimiþ melodiler, rüzgarýn eli ve deniz
Bitap uykularda, sine ezer mecalsiz elemler
Kaçan her geminin ardýnda, hüzün ve kýzaran beniz
Vurunca gözlerime hayali, kýrýlasý gelir kalemler

Miskin denizler gibi saçlarý, kokar ele sinameki
liyakat bulunmaz hatýra, bende saklý kayýp giz’ler
Seni düþünür her akþam üstü, bir çift göz, kerpiç seki
Düðümlenir boðazda akan göz yaþlarým, kalýr ilginç sözler

Uzun yaþlardaki ýssýz çöller, alamana içindeki ece’m
Sökülür yüreðimdeki dikiþ tutmuþ yaralarým
ifa’ yý býrakýr, gündüzden sonraki her gecem
Kýskançlýk taþýr ilayda, görünce artar karalarým

El alýr korkusudur, kurþun gibi parmaklar ve edebiyatým
Ayak diretir unutturmaya çalýþan, güneþin parlak ýþýðý
Geçer ahu gözlerimin önünden,ahi gibi hayatým
Okur gizli bahçelerimde,þecer ve filizi aþýðý

Dilimin ateþi, kurutur minik okyanusu, dev bir nehri
Gelsende son bulmaz incinen yüzde, yalancý gülümseyiþ
Deva sunar þeytan, tattýrýr þerbet yerine zehri
Bozulur nizam, kýrýlýr cam þiþelerim, biter asayiþ

Eliyle gözlerim, iskeleden atýlan taþlarý parçalar
Unutturmak ister dinlediði her kayýp melodilere
Omuzlarýma dökülen göz boncuklarýný toplar serçeler
Bir mum ateþi gibi kan püskürür vadilere

Aðýr öpücük kokusu saran, bu þehri yeminler bozar
Bu þehrin iskelesinde yüzen kýrmýzý balýklar, gülüþür
Birgün mutluluk bende olur, her þiir seni üzer
Ozaman sana dönmez istanbul, mutsuzluðunu senle bölüþür

Emre ÖZDEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: