Ve
Vuslat Umut Hasret Mutat…
Sis kapladý her yerimi, sizin gibi yüce daðlar…
Zira mahzun ciðerimi, bivefa bir ece daðlar…
Sevda tuttu kollarýmý, hicran yuttu yýllarýmý.
Kara bahtým yollarýmý, hep gam denen uca baðlar…
Kahra döndü gönül düþüm, zehre döndü suyum-aþým.
Nehre döndü gözde yaþým, durmaz gündüz gece çaðlar…
Gönlüm aþký erdem sayar, yâri arar diyar diyar.
Lakin bilmez o nazlý yar, bu bendesi nice aðlar…
Mecnun çöle niye düþmüþ, Ferhat daðý niye eþmiþ,
Kerem korda niye piþmiþ, ad arar bu güce çaðlar…
Akýl ermez sýr bir hâl bu, koþar hemen alan celbi.
Aþk kurbaný kýrýk kalbi, ne hekim ne hoca baðlar…
Vuslat umut hasret mutat, aþk denen þey buruk bir tat.
Yüreðime sabýr-sebat, yine o tek hece saðlar…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.