Sensizliðim
Yalnýz kaldýðým geceler kadar soðuk
Buðulu camlar ardýna bakarken
Solmuþ gülleri hatýrlatýr gölgem
Sensiz anlar
Buzlu camlarda
Buharlaþan nefesler gibi daðýlýr
Zaman diðer yanýma ulaþamayacak
Bana vuslatý yaþatamayacak gibi gelir
Ruhum sensiz iflah olmaz bir firari
Alýr gider sessizliði
Döner baþým
Hasretten bir acý sarýnca gövdemi
Yalnýzlýðým
Buz tutan aðaç dallarýný hiçe sayar
Þimþekler eþlik eder hasretin ateþten ritmine
Ölüm gibi gelir bana
Her hecede adýn sayýklanýr
Leyla gibi konuþurum kendi kendime
Mecnun belki vuslata gelir diye
Yakmadým ateþimi
Soðuk bir alaz yalarken odamýn duvarlarýný
Havaya karýþan dumanlý nefesim
Bir sýzý yüreðimde ince ince
Sabahýn ilk ýþýklarý doldururken sessizce
Sevemedim yalnýzlýðý
Sevemedim sensizliði
Böylesine severken!
Jale KESKÝN