Hiçbir bekleyiþ yýkmadý beni böyle Masamda özenle koruduðum not defteri var þimdi. Parmaklarým titreyerek bir bir çeviriyorum sayfalarýný Hep sen,hep sen çýkýyorsun.
Ayak bastýðýn topraklara Yüzümü sürüyorum sanki sana deðgin ebruli satýrlarý okurken
Oyunda düþüp de dizleri parçalanan bir çocuðun Avuntular aramasý gibi kalakaldým buralarda.
Özletmeseydin Akýp gelseydin kurak topraklarý ferahlatan sular gibi keþke… Sen sustukça taþ kesilir zaman Karlanýr yüreðim ilkyazda çiçekler domur domur açarken
Çarpýp böldüðüm en içinden çýkýlmaz sayýlar mýdýr özlem Nasýl kaybolur ufuk nasýl durulur denizler, nasýl susar dalgalar
Her günümden bin yýl çalan özlemini ne ederim Burada mý küflenecek tutukluluðum Anlatmak istesem de anlatamam Ama zincirlerin pasýyla deliniyor bileklerim
Sana dokunmadýðým zaman boþalýr bütün evren Bütün objeler kaybolur birden Ve birden kurur umudunu yitirmiþ terlerim
Yalnýzlýk vururken saat baþý Hiçbir yol gözleyiþ yýkmazdý beni böyle Ýnan sevgili inan Ben sensiz buralarda kendimi Kavrulmuþ küstümotlarý gibi bir ölüme teslim ederim.
Necdet ARSLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet ARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.