Cane...
1) Cane! Çaresizliðimden baþka kinim var benim.
Çare siz’liðimden baþka kimim var benim?
2) Ben de aðýllarda büyümedim mi?
Deðmedi mi ellerim topraða?
Fýstýða dalýndan deðil kökünden asýlýnýr!
Ayný hayata asýlýr gibi,
Dallarýndan biraz da sana… þarkýna!
Bilmiyor muyum?
Neye sýký sýký tutunursan,
Avuçlarýn su toplar, öðrenirsin boðmadan avuçlamayý
Nefessiz býrakmadan sarýlmayý…
Bilmiyor muyum?
Kazmayý cane, neye vurursan vur mesela
Yumuþak kavrayýp güçlü vurmakta maharet
Güçlü kavrayýp yumuþak vurmakta deðil
Vurduðun da yaramaz sana.
Parmak boðumlarýn su toplar, patlar sonra
Bilmiyor muyum?
3) Yüzüm içime patladýðýnda öðrendim
Sessiz bakmayý…
Anladým kimseye sonsuz bakýlmaz.
Bakmak bir dokunuþtur aslýnda, ama sonra çekmek ellerini
Tutmak ve boðmak deðil.
Hele sevmek adýna saldýrmak hiç deðil, insana aç kurtlar gibi;
Bir
"merhaba " kadar belki de en fazla, yeter aslýnda insan olana…
Bana dalýp dalýp gitmekten baþka bir dua kalmadý
Saçlarým inadýna daðýnýk, inadýna cane..
Olmadýk yerde beþ vakit,
Kendime indirdiðim: ezansýz ve peygambersiz bu hatmin mýrýltýsý, dinsiz deðil!
Gözlerime yakýndan bakarsan bir dahasýn da
Görürsün uðultumu
4)
Cane Musaviyim ben!
Rabbim beni dört güne böldü
Geriye bir gün kala, düþtüm baðrýna!
Yok baþka! Yok…
Bir taþý aramak için çýktým yola
Geçtim altýnlardan, yakutlardan
Beni çölde kum satarken gördüðünde, ki
Sen umut nedir iyi bilirsin!
Þaþýrma!
Körler saðýr olduðumu
Saðýrlarsa kör olduðumu sanýyor
Oysa ben hem körüm hem de saðýr
Ah þimdi kim daha suçlu?
Ben körlerin duymadýklarýný,
Saðýrlarýnsa görmediklerini bilirken
Þimdi ben kimin dünyasýna sürüneyim yaþamak adýna, ha?
Býktým doðrularýn Tanrýlarýndan!
Býktým Dinlerin doðrularýndan!
Yarin gül yanaðýndan gayrýsýna göz mü diktik ki cane?
Sürdüler bizi kavgalarýn kucaðýna?
Allah’tan baþka patronlarýn olduðu bir dünyaya?
5) Cane Kulaðýma kuþ gürültüleri diktim, duymamak için kentlerin kahkalarýný
Ellerim hep cebimde, uzanmamasý için bir aldanýþýn, ellerime!
Kapýlarým hep kilitli, sokulmasýn diye ýsrarcýlar…
Yüz yirmi bin defa söyledim kendime:
“istemiyorum” Tek ama tek sevdiðim þey,
Kendini yalamaktan býkmýþ pasaklý kedilere miyavlamak
Söylediðim tek yalan o, bana da inanan sadece onlar, inan ol, bak!
“Yalan deme” diyeceksin ama
yalan deðil...
Çaresizliðimizden baþka kimimiz var bizim?
Ya bir çaresi olsaydý birimizin?
Yalanýn ki artýk kýlýfý:
"baþka çarem yoktu, üzgünüm!" 6) Þimdi ben sana gelebilmek için
O týrpaný vurabilmek için topraða
Kaç ekinle kavrulmam gerekiyor bir bilsen!
Kaç kinle?...
Cane! Çaresizliðimden baþka kinim var benim.
Çare siz’liðimden baþka kimim var benim?
04.06.2010- K.kentli.
saat:0530
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.