Neden sökmüyor þafak,
Doðmuyor güneþ,
Parlamýyor gökyüzü?
Hep böyle
Karanlýða tutsak mý yaþayacaðým
Gözlerim kör,
Umutlarým körpe,
Kollarým bomboþ.
Hep böyle yapayalnýz mý yaþayacaðým?
Yeter artýk yeter,
Bir kere olsun yaþadýðýmý bileyim.
Umut dolu yarýnlarým olsun
Ýstemiyorum artýk vefalý geceleri,
Aydýnlýk dolu sabahlarým olsun.
Yeniden doðsun güneþ,
Parlasýn gökyüzü,
Yemyeþil olsun doða,
Çiçekler açsýn.
Alabildiðine koþayým
Çocuklar gibi..
Sevinçten çýldýrayým..
Yeter artýk
Ne olursunuz yeter! !
Pranga vurmayýn ayaklarýma,
Kollarýma kelepçe takýp,
Zincirle baðlamayýn beni gecelere…
Ne olur yeniden doðsun da güneþ,
Ben de bir kez olsun yaþadýðýmý bileyim…
Daðarcýk / Ardahan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.