.....................Deniz’e
’ Kurbanlar düþ kuramaz ’ / Hasreti isa
yüzümde bir kadýn aðlarken soldu mevsimler
gün büyür
sýðmazdý kefenlere
uzak bir rýhtýmda
yüklerken gemiye yalnýzlýklarýný tayfalar
ben düþmüþüm senin derdine
öncesi isyan
dalga dalga köpük
köprüler yýkýlýr
yarýnlar teskere alýr titreyen teninden
her gidiþin
dönüþlerini unutur yüzümde
sömürge gözlerinden süzülen yaþlarda kaybolurum
dilim dönmez olur þiire
kalmakla kanayacaksa karanfiller
varsýn korkak desinler bu gidiþe
Ýsa Ýnan
dört haziran iki bin on / gün kýzýllýðýný giyer üstüne
bakýr renginde bir dolunay kuþatýr akþamý...
Not: Bu güne kadar þiirlerime analýk yapan ninniler söyleyip
masallar okuyan ve onlarý yuvadan uçuran Deniz Haným’a sonsuz teþekkürler.