ÜRKEK CEYLANIM

Ürkek ceylaným derinden derinden baktý,
Etrafýndaki ceylanlarý kor ateþi gibi yaktý,
Masun bakýþý; çile, ýstýrap, acý kokuyordu,
Aþka susayan gönüllere sevgi dokuyordu.

Etrafýna hep güvensizlik duvarlarý örülmüþtü,
Ürkek ceylaným gece gibi içine dürülmüþtü,
Kime güveneceðini bilmezdi karanlýk devirde,
Kýrýk kalbini sarmak için hep yatardý revirde.

Sahipsizlik gerçekten de zordu ahiri devrinde,
Art niyetli insanlar yakalýyordu her seferinde,
Gülsen suç, gülmesen suç hainlerin nezdinde,
Güveneceði emin eller arýyordu her seferinde.

Ýnsanoðlu menfaati için yaklaþýr sana sinsice,
Ýþi bitince bir tokat vurup kaçar, gider gizlice.
Kendi açýðýný görmez, ceylanlarý suçlar, durur,
Kendini arlý namuslu görüp sana tekme vurur.

Toplumda suçu iþleyenler yað gibi üste çýkar,
Karþýsýndaki masumlara iftira atýp suçu yýkar,
Mazlumu toplumun huzurunda hep asar, keser,
Sonra bir þey yokmuþ gibi yüzsüz yüzsüz eser.

Ürkek ceylanlar kaderlerine terk edilmemeli,
Þeytana uyup haksýzlýk yolundan gidilmemeli,
Sýrtlanlarýn siperde yattýðý asla unutulmamalý,
Ürkek ceylanlar sevdiðinden uzak tutulmamalý.

Sen, sen ol! Heva hevesine bu devirde uyma,
Ürkek ceylanlarý sakýn ha yarý yolda koyma!
Yaptýðýn iyiliði daima Allah için yapmalýsýn,
Kul olup seni yaratan yüce Allah’a tapmalýsýn.

27.04.2009
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: