Mevsim yaz, ýlýk bir akþam vaktiydi zamandan, Güneþ boz daðlar arkasýnda çekilirken karanlýðýna, Boz daðlar kýzýla boyandý, bir güzel geldi dýþarýdan, Ay parçasý kadar güzeldi o, girdi kapý aralýðýndan.
Ben dedi, ben, yan komþu kýzýyým, tanýmadýn beni, Baktým gözler güzel, endam güzel, dedim gir bari içeri, Çünkü görmemiþtim, onun kadar o güne kadar güzeli, Meðer körmüþüm de, çevrede görememiþim onu.
Þaþkýndým baktým, o içeri giren ay yüzlü güzele, Dedi, biraz ders almak için geldim, verir’ misin bana , Kol altýnda defter kalem, girdi içeriye o salýna, salýna, Ben söyledim o yazdý, fakat kalbimi kaptýrmýþtým ona.
Dedi, lise ikinci sýnýftayým, öðretmen olmayý dilerim, Dedi, ve devam etti o gözlerime bakýp yürek yakarak, Sonra yeniden dedi, hiç iyi deðil edebiyat derslerim, Bana öðret dedi o, daðýttýðý saçlarýný eliyle tarayarak.
Batmakta olan güneþ ýþýnlarý ona vururken aniden, Göründü vücudu,ince giysiler içinde tüm güzelliðiyle, Dedim ki, bu güzel, ders almaya gelmedi benden, O ise,görünenleri umurunda deðil ilgilendi dersiyle.
Aklým baþýmdan gitti, bir ateþ düþmüþtü yüreðime, Aklým baþka yerde, dersi anlatýrken elim deðdi eline Sandým sanki ele deðil deðen, deðdi kor dolu küreðime, Bir ter boþandý, titredim ve ateþi düþtü yüreðime.
a.yüksel þanlýer 1 Nisan 07
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.