Hava soðuk…
Üþüyorum yalnýzlýk rüzgarlarýnda
Ellerim sensizlikten nasýrlaþmýþ sanki
Beklemek zamanýn durmasýymýþ meðer
Sen gidince sen oldu her þey
Bu ev , bu oda
Bu þehir ve sesler...
Hepsi biraz sen bana
Ama hiç bir þey yarabandý olamadý
Yardan armaðan yaralarýma
Þehir aðlamaklý…
Suskunluk çökmüþ omuzlarýna
Bulutlarýn ardýna saklanmýþ sanki
Onu öyle görmemi istemiyor sanýrým
Yarým yamalak hikayemin ortasýnda
Kendi baþýma umut ekmeðiyle
Boynu bükük ve bir baþýma...
Güneþin küstüðü bu þehri terk-i diyar ederken
Cebimde her zaman ki bir geç kalmýþlýk hissi
Suskunluk çöküyor içime
Aðlayamýyorum…
Çaresizlik prangalarýyla baðlanmýþ ellerim
Eller….
Sensizken nasýl deðersizler
Eller…
Gidiþinle bu þehir gibi onlar da bana küstüler
Hiç dönmemek üzere onlar da beni terk edip gittiler