Ýstanbul gibiydin bir sevip bir nefret ederdim seni sevdiðim kadar Ýstanbul’u sevmedim
ama arttý nefretim arttý Ýstanbul’a bu þehirde aþýk oldum sana bu þehirde tanýdým seni gözlerine bakarken ne deniz geldi aklýma ne de gökyüzü
martýydým bir ara vapurdan atýlan simitleri beklerdim þimdiyse karaya mahkum oldum ne galata kaldý ne kýz kulesi herþeyi yok ettin mahkum olduðum asýl sendin galiba
ne boðazlar hükmedebilir nede diðer güzellikler tek güzel sensin aslýnda
kalmadý istanbul artýk sevmiyorum bu þehri sevdiðimi unutmalýyým bunun için terk edeceðim bu þehri
ah güzel istanbul niye oldu bu böyle tek aþýk olacaðým þey sen olamazmýydýn sanki
rüzgarýna saldýn beni Ýstanbula ait gönlümü sana verdim
bugün istanbulda yaðmur yaðýyor gökyüzü aðlýyor yaðmur kokusunda burcu burcu sen varsýn beklerken istanbulu sen çýktýn geri ver istanbulu
Haziran2 "10 Sosyal Medyada Paylaşın:
kevserb. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.