Yalnýz yine… Kayalýklarýn dibinde kimsesiz, sessiz… Çýðlýklar atar dalgalarla Karýþýr rüzgâra, bulutlara, yaðmura. Umutsuzca çarpar taþlara Çýkan ses duyulmazmýþçasýna… Dili yok ki konuþsun, anlatsýn… Üzgün bir kadýn bazen Usulca dalgalanýr Yaramaz bir çocuktur kimi zaman Çýlgýnca köpürür, kabarýr. Ama yinede yalnýz… Suya karýþýr gözyaþlarý Aðlarsa anlar mýyýz? Duygusuz zannederiz Neler barýndýrýr düþünemeyiz Üzgün bugün sular… Dalgalara karýþtýrdýðý hýrçýnlýðýný Yavaþça çekildi sonra Sakinleþti… Kimse avutmadý… Yalnýz kaldý… Ýnsan gibi yalnýz; onlardan daha olgun Çaresiz belli bir zaman; daha çareli insandan…
Kevser Bayram 11 Mayýs 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
kevserb. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.