duru bir yalnızlık

güneþi eritiyor þebnem gözleri
cehennem ateþine gülümsüyor gül
gölge zamanlara kül yangýlarý

gecenin gizemli tiradýný soluyor akþam
ben yine hüzün kararýnda dökülüyorum
derinlerime
gökler dolusu sen taþýyor i mgelerim
üþüyor kelebek kanatlý uçurtma

gidip gidip gidemiyorum temmuz’uma
eylül sekmeli esintiler doldursa da
düþlerimi
göç fýrtýnalarýna tutuluyor mevsim

neden siyah kusuyor gözlerime
kýrlangýç kanatlarý

sitem yaðýyorum zaman ardý kýrýklarýma
kutsal kadehe özlem damýtýyor yüreðim

ne çok dilek aðacýna kýzýl düðümlemiþim
kendimi
tutkulu kollar sararken bedenimi
ne çok ömürsüz sevgide tükenmiþim

oysa ne kadar gitsem de uzaðýma
tutsaklýðým kadarmýþ özgürlüðüm

kaç terkedilmiþ yara kanýyor göðsüm
kaç ölümlü tanrýçanýn ayak izinde
eziliyor eskil yaným
yalnýzlýðým
sýðýnaðým
yengisiz seferlerden dönüyorum
suskularýna

izi kalmasýn insansý kirlerimin
duru bir ten
günahsýz bir ruhla sýðýnmak istiyorum
kundaðýna

ne olur yeniden doður
ama önce binlerce öldür sendeki beni

sancýlarýna saplanýrken çýðlýðým
sensizliðime batýyor
bir kar.altý zemheri


06 Ocak 2010 Ýstanbul
murat aydýn doma



Sosyal Medyada Paylaşın: