PRANGALI BAHAR

Sonsuz geceden geçti
Kalbi yýrtýk gökten fýþkýran intihar
Gün aðarýnca, aðaran bir mevsim geçidi
Lanetli bir yumaða sarýlýp linçlendi.

Sokakta kan kusuyor bütün bildik kaldýrýmlar
Tarihsiz bir kent, tarifsiz bir yolda pinekliyor
Bozkýr aðýdý alacasýnda çimlerin uðultusu
Rüzgârýn notasýz ezgisine eþlik ediyor uykudayken.

O yaralý güzlerden yüzü yanýk kadýnlar geçiyor
Gelincik tarlasýnda filizlenen aþk yaðmalanýyor
Daðlarýn yamaçlarýnda akþamüstü bozgunlarý
Hiçbir duanýn dolduramadýðý boþluðu baþkaldýrýya býrakýyor
Bildik menekþeler, karanfiller, saka kuþlarý
Bulanýk bir yaðmurun duldasýz kollarýnda
Kaypak ölüm rastlýyor þiirin son tümcesine
Kederli ay suskunluðu çýðlýk gibi patlýyor

Dýþarýda sarý bir bahar prangalý ömründe
Ýçimde fýrtýna kuþlarý ecelsiz çeyreðinde
Hiç durmadan gül uykusundan geçiyor!

5 Eylül 2001


Sosyal Medyada Paylaşın: