cennet intiharı

’çünküyle baþlayan bir þiir olmamalýydý hayat...’

çünkü sadece senin içindim,
týrmanýrken basamaklarýný,
avuç çizgilerimde kan izi,
tenimin söküklerinden sýzan
çürük kokusu etimin,
bu ardýþýk acý merdivenini,
hiçbirini ben sana istemedim,
ve yorulmak yok lafýný
hiç kendim için söylemedim,
ve ben birbaþýma da istemedim aslýnda,
son bir kere daha,
öpebilmek cesedini...

çünkü bu gece istifa etti tanrý,
sevmediðim bir þarký yüzünden,
sonra, karný aç bir çocuk buldum cebimde,
’tutsak bir mevsimden düþüp,
gözyaþýsýz aðladým’ dedi ben,
susturdum aðzýna, kör bir acýyý,
ve kürtajla aldým ruhunu,
kestim neþter tadýný dilinden,
sonrada uyuttum dizlerimde,
artýk çok sakindi soluðu,
artýk, bahar kusacaktý açlýðý, uyanýnca,
bütün bir narkozlu veballiklerin ardýndan...

rahmet deðmiþti baþucuna,
ölüm lafý geçmeyen bir mork sabahý,
ismini sordum, içeride çalan bir kemana,
armonisini kokladým soðuk yüzünün,
þimdi artýk, susturulma arkalarýndan,
kutsal laflar etme zamaný gelmiþti,
çünkü sadece senin içindim,
týrmanýrken basamaklarýný,
ve hiç kendim için söylememiþtim,
yorulmak yok lafýný,
aç kalmýþtým ve zirvedeydi mecalim,
kýrýlan kalemin sýzýsýyla,
recm bile vermiþtim de bu sevdaya,
lakin, hiç ’yüz bulamadým’ taþlamaya...

basamaklar da kuruntulu tükendi,
kýskanç acýsý da bitti onlarýn,
dedim ya, bir baþýma da istemedim aslýnda,
kaprisli þahitlikler içindi
kiralama sevinçler,
bir türlü kurtarmýyordu pazarlýðým,
fazla masraflý birþeydi yaþamak,
artýk, neresinden dönersen dön kardý,
yalnýzlýðýn..

Selcan Adalý


Sosyal Medyada Paylaşın: