A... Baþlangýç... Z’ye giden yolun baþý... Bazen hüzün akar ruhumuza; bazen de sevinç Canýmýz yanar bazen Çatlar dudaklarýmýz aþk’a hasretten... Düþer yapraklar biteviye; ölüm yolculuðunda Elimizden akýp gider saniyeler; mazi denilen çukura doðru Fazla yaþamak mümkün deðil ki; kaderimizden Gözpýnarlarýmýz ýslak kalýr hep; maziye hasretimizden Hüzün düþer bazen... Gam kervaný gibi dizili hatýralar üstüne Islatýr yaðmur damlasý gibi gözyaþlarýmýz yanaklarýmýzý yol yol Ýþitmek istemez kulaklarýmýz hüzün naðmelerini... Nafile Jilet kesiði gibi kesilir ömrümüz aniden... Beklemiyorken Kulaklar saðýr olur sevgi naðmelerine; yürekler uymaz ise Lâedri sözler yaðar durur yüreðine insanýn Muazzam bir yaðmura eþlik eder o an; gözpýnarlarýnda yaþlar Nirengi noktasýný bulamayýz ki; "hayat" denilen mefhumun Okþar durur ruhumuzu usanmazcasýna; geçmiþe özlem duygusu Ölüm þifa gibi gelir insana; mutsuzluk kokuyorsa saniyeleri Periþan eden aþk masalýna mesken olur yürekler Ruhumuza bazen iþkence gibi gelir; mutsuzlukla aldýðýmýz nefesler... Sýðýnacak liman arar umutsuzca benliðimiz Þimþek gibi çakan aþk fýrtýnalarýnda Teker teker ölüp gider maziye; lime lime edilmiþ zaman dilimleri Umutsuzluk kýyýsýnda ölümü bekler; ümidini kaybetmiþ olan hayat Ümitsizliðe tekme atmaya çalýþýr yine de; umut naðmeleri derinden Veda etmeye gerek duymadan akýp gider hayat serüvenimiz Yanaklarýmýzda ýslak birer uçurum gibi kalýr; mazi kokar derinlikleri Zorlamaya gerek yok ki; istemesekte akýp gidiyor elimizden hayatýmýzýn sahneleri...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.