Dünya, sen bir deðirmensin dönüp dönüp öðüt beni
Þu gözünde un ufaðým zerre kadar büyüt beni
Geçti gitti toyluk çaðým kalmadý ki senle baðým
Yükünü al üzerimden serinletsin söðüt beni
Dünya kumdan kale gibi sûr üflenir gelir sonu
Rabbim ihsan eyle bana lütfun ile eðit beni
Ýnsan denen þu âcizin boþ kalýnca saðý solu
El üstünde gidiyorken kurtaramaz aðýt beni
Benim cürmüm beni yakar vah ki benim sol defterim
Nefis denen zehr-i tuzak bu tuzaktan çek al beni
Son döþeðim kara toprak döþeðimde boðsa terim
Dünya senden geçmek ne ki geçirir mi sýrat beni
Beþer þaþar güler iblis mabet kimi mabut kimi
Senin sevdan sana habis cezbedemez hayat beni
Kimi aþkla yanýyorken kimi ceset tabut kimi
Dünya sana tapan hani çýldýrtýr bu tezat beni
Doksandokuz adýyla bir "ol" deyince olduraným
Bendeki perdeyi indir tüketmeden firkat beni
Kan pýhtýsý bir yüreði týka basa dolduraným
Söyle nasýl anlatayým sevmiyorken lügat beni
Dünya denen yalancýya kanan gaflet kör pusuda
Tevbe denen duru suda yundursun her ayet beni
Elimdeyken kâinatýn yön bulduðu tek pusula
Gök baþýma devrilmeden ne olursun affet beni !
ÖZLEM PALA