Ey, saçlarý yedi büklüm sevgili !
Kirpiðimden çýðlar düþürür sensizlik düþüncesi
Körelirim olmazsan
Koltuðunun altýna ben de saklansam.
Zindanlarýnda(n) çürük avuçlarýmý kanat !
Sultanahmet avlusunda dilencinim
Varoþlarýnda yaþamaklý kýt kanaat…
Beyoðlu’nda ýskalanmýþ þiþeyim.
Yuvarlanmýþ yalancý incinim;
Kaldýrým taþlarýna sýkýþmýþ ökçeli
Akçeli ellerin dirhemli terazisiyim
Taksim meydan çiçekçisi.
Susarým,kanamadan içmelere
Senden geçmelere susarým, kýnamam
Bilirim herkesi suçlar insan
Kendine toz kondurmadan.
Karýncalý beynimden kuþ bakýþýmsýn
Boðazýmda çýðlýk çýðlýða kar martýlarý
Belki bir susam kadarým, ne malum sende
Býrak, koltuðunun altýna saklanayým !
Kendimden geçerim
Beþ vakit gözlerinden geçen gemilerde
Her minarede salayým o vakit
O vakit, mýhlanýr kalýrým dehlizlerinde.
Yetim güvercinler gibiyim, nazenin miyim ?
Yüzümde parçalý Sarayburnu hýzman
Gün ýþýksýz Yerebatan’ca nemliyim
Haydarpaþa Garý’nda durmalý zaman !
Hezarfen kadar cesur olmalý insan
Fatih’ in týrnaðý kadar olmalý
Yakamoz gözlerinde batýrýp yýldýzlarý
Gün dudaklarýnda uyanmalý
Seviyorum, eflatun gecelerinde saðanak yaðýþlarýný içime
Patlarcasýna seni doldurmayý ciðerlerime
Kanýksanmýþlýktan öte görmek seni
Ölmek …
Koltuðunun altýna gömsünler beni !
Ey, saçlarý yedi büklüm sevgili !
Nasýl taþýrým söyle, sensiz yaþamak külfetini ?
Nisan 2010-Ýstanbul
Özlem Pala ÖZLEM PALA