KIŞ GEÇTİ

Ne kýþlar yaþadý gönlüm,
Ne baharlar kaçýrdý,

Bulutlar bekledim sevgi yaðdýran,
Yollar gözledim,
Ufkunda sevgili olan,
Çiçekleri koparmadým ,
Yapraðýndan ayrýlmasýn diye,
Bendim gecelerine güneþleri sýðdýran…

Bir umut,
Bir kývýlcým,
Bir yaratýlýþtý beklediðim,
Ömrüm tükendi…
Ben tükendim,
Umudum tükenmedi…
Hatýrlamadýðým,
Ancak beni ömrünce yüreðinde taþýyan ,
Bir küçük kýr çiçeði,
Canlandý, kapýma geldi…

Bir kamelyanýn altýnda ölmüþ,
Dirilmiþ tekrar kendi küllerinden,
Topraðý olmuþum farkýnda olmadan,
Suyu olmuþum,
Ne zaman susasa içmiþ kana kana,
Boþ kaldýðýnda odasý,
Ilýk bir meltem gibi odasýna dolmuþum…

Okþamýþ ellerim yüreðini ýlgýt ýlgýt,
Gözyaþýna dönmüþüm öpülesi gözlerinde,
Þiire çevrilmiþim,
Hasret kokan sözlerinde.
Görmemiþ, duymamýþ sesimi,
Nefesinde hissetmiþ,
Çýktýðýný bile bilmediði nefesimi…

Daðlar duymuþ,
Irmaklar taþýmýþ sevdasýný,
Ben duymamýþým,
Bilmez ki, ben böyle bir sevda için ,
Kaç gece uyumamýþým…

Geceleri bensiz,
Gündüzleri bensiz geçmiþ,
Öldüðümü bilse,
Peþimden ölecekmiþ…

Kapýmý böyle bir sevda çaldý,
Kim bilirdi ki,
Böylesi kaldý,

Þimdi ellerim üþüyor,
Ama sýcacýk,
Þimdi gözyaþlarýmýn manasý var,
Nasýl oldu da mutluluk geçti bu daðlarý,
Nasýl oldu da peþimden geldi aþk,
Parçalayarak çaðlarý…

Artýk gönül kapýmda sürekli bir týkýrtý,
Artýk yarýnlarýn hayali gerçek,
Közler yakmýyor ,
Çünkü ben közüm,
Dilimden hep sevda türküleri damlýyor,
Tepeden týrnaða, dopdolu sözüm.

Sana bir ömür veremem,
Yaþadým yarýsýný,
Uzat ellerini ellerime,
Dindireyim yüreðinin sancýsý

Gülümse, güller utansýn,
Gülümse, yýllar utansýn,
Gülümse, nefesinle daðlar yansýn…

28/05/2010 ANTAKYA/HATAY Mehmet Ali Türkan





Sosyal Medyada Paylaşın: